BİR GÜL DÜŞTÜ ISLAK KALDIRIMLARA

Bir gül düştü ıslak kaldırımlara … Kadın ağladı

Son kez baktı adamın gözlerine.

Adam hoşça kal dedi suçlu bir sesle.

Döndü arkasını yürüdü ağır ağır.

Maviyle isyahın karıştığı alacalı bir gecenin içinde kayboldu adam.

Gitme..

bırakma beni demedi diyemedi kadın.

Yutkundu sadece..

Nefesi kesildi..

boynuna ilmek geçmişti,yüreğinden mızrak yemişti.

Yüreği söküldü,damarları çekildi.

Bir aslan kafesinde paramparça olmuş gibiydi.

Bütün renkler silinmiş,ışığı sönmüş,bin parçaya bölünmüştü.

Sözün bittiği yerde,kelimelerin kifayetsizliğindeydi.

Yaralıydı,üşüyordu,susuzdu,açtı,katıksızdı.

Geceydi,yağmur yağıyordu üstelik.

Bir gül düştü ıslak kaldırımlara..

aşk ağladı,kadın ağladı geceyle birlikte.

Ölümün ihbarcısı boğuk uğultular kapladı kulaklarını.

Yürüdü öylece...

Gece hüzün giymişti..

denizde gece kadar siyahtı.

Bir gül düştü iskeleden simsiyah denize.

Ayrılığın derinliklerinde kayboldu kadın..

Bir yıldız kayıp geçti gecenin içinden.