Seni hala seviyorum…

Şairlerin neyi söyledikleri önemlidir. Ama neyi söylemedikleri de en az o kadar önemlidir. Çünkü dil bazı sözleri hayata doğru iterken bazı sözleri de içeri doğru geri çekerek bastırır. Şair şiirsel sözü bazen bir yıkıntıdan alıp yeniden kurar ya da yeniden yaratarak daha önceden var olan benzerlerini aşar…

SENİ HALA SEVİYORUM…

Birgün birisiyle tanışırsın. Eller uzanırken dudaklar usulca merhaba der. Küçük bir sohbet başlar aranızda, havadan, sudan, oradan, buradan konuşulur.
Bir öze dayanmasa da konuşulanlar onunla sohbet ediyor olmanın keyfini yaşarsın.
Engin bakışlarında... Bal rengi gözlerinde kaybolur gidersin.
Onu ondan habersiz öyle çok... Öyle çok seversin ki... Kifayetsiz kalır kelimeler... Sözle ifade edemezsin.
Mutluluğun onun minicik ellerinde, tatlı tebessümündedir. Gülkurusu dudaklarından dökülen cümleler, güfte olur, beste olur, şarkı olur, akar yüreğine.
Sen farkına bile varmazsın işler ta hücrelerine. Attığın adımında, tuttuğun işinde, yediğin aşında o vardır.
Esen meltem yelinden onun gül kokulu ılık nefesini alırsın. Aldığın nefesin senin öteki yarın olmuştur… İki beden iki yürek yoktur... Senin için tek can tek yürek vardır. Onun seni sevmesi şartta değildir, sen onu beklentisiz seviyorsun ya. Şükredersin haline onu bu denli sevmenin keyfini yaşarsın.
Bazen onu mutlu edebilecek miyim diye düşünürsün için titrer. Gelgitler başlar, engeller dizilir bir bir karşına, aklın karışır, tek başına üstesinden gelemeyeceğini bilerek bencillik edip, benimle olmazsa kimseyle de olmasın diyemezsin. Oda seviyor olsa bile vazgeçmek zorunda kalırsın.
Sevdiğinin mutluluğu için kendi mutluluğundan fedakârlık etmektir sevmek, gitmek zorundadır, yolunuz aşamayacağınız engellerle doludur…
Yeter ki mutlu olsun, kabil olsa ona ömründen ömür verirsin. O daha çok yaşasın, "bir nefes daha fazladan alsın” dersin. Gitme vakti gelmiştir, dağarcığına ne varsa toparlarsın. İçine tertemiz sevginin yadigârı anıları doldurursun, son yaşanan, son sarılış, son bakış, son el sallayışın resmini çeker... Yerleştirirsin hafızanın en unutmayan yerine. Umutsuz günlerinde umudun, hüzünlü anlarında tesellin, özlediğinde gördüğün en güzel düş olsun diye… Sevmek ayrılığın acısını bile... Bile bazen sevdiğinden vazgeçmek demek!.. Bazen zarar vermekten korktuğun için kaçmaktır...
Bazen kahrolmak, günlerce resmine bakarak ağlamaktır. Rüyalarda hasretini dindirmek, rüyalara sipariş etmek, sabahları her ayrıntısını hatırlayıp ezberlemek ama hiç bir şeyin acıyı dindirmeyeceğini anlayabilmektir...

Şimdi yanımda senden geriye kalan, sızısını en derinden duyduğum bir kalbim, gözyaşlarımı akıttığım defterim, bir de kalemim var elimde. Ve ben artık tüm umutların bittiği tüm kelimelerimin tükendiği bir yerdeyim!..
Bilinmezlikler almış beni, bilinmeyen bir yerde sensizim...
Her yer sırılsıklam, yağmur bulutları yüreğime yağıyorlar sanki...
Ömrün değil ama sözün bittiği, sızının dinmediği yerdeyim...
Tahammülümün bittiği son noktadayım!..
Yeniden hiç söylenmemiş sözler yazmaya ve yeniden cümleler kurmaya ihtiyacım var...
Yetmiyor bildiklerim! Seni düşünüyorum kalbimin en acı veren derinliklerinde...
Bütün gücüm bitiyor, acılar damla damla akıyor gözlerimden...
Ruhum çaresizlikler girdabında sıkışmış dayanılmaz acılar çekiyor... Kanayan gözlerimden sızılar damlıyor... Hayalin karşımdan bir an olsun gitmiyor... Her yer her şey sen kokuyor sanki delirtircesine... Her şey her yer senin kokuna bulanmış!..
Adım attığım, gördüğüm, ulaştığım her yer sen kokuyor...
Söylediğim her hece her kelime sen kokuyor... Bedenim sen kokuyor, ellerim sen...
Ruhum sen kokuyor yüreğim sen... Düşlerim sen kokuyor, hayallerim sen...
Tenim sen kokuyor saçlarım sen... Dudaklarım sen kokuyor nefesim sen...
Senin olduğun her yer aşk kokuyor, her anımda seni soluyorum sevgili...
Sen uğruna ağladığım, üşürken yandığımsın... Sen her gece hayalini üzerime yorgan misali örttüğümsün... Sen yastığıma uyku diye baş koyduğum, rüyalarımda gördüğümsün...
Keşke sen ben olsan; seni sevmenin ne kadar zor olduğunu anlasan...

Ben yara aldım hem de çok yara aldım, sonra hepsini kendi kendime sarmak zorunda kaldım...
Hep "ben" demeyi seven insanlar tanıdım...
"Anlıyorum" demediler bana hiç "anlıyor musun?" dediler...
Anlıyorum diyen de anlamadı zaten!..
Sonra bir bakışıyla içimi titretebilen bir kadın sevdim... Çok sevdim... Hem de çok…
Büyük umutlar beslersin gönül kafesinde, bir yaşamak çıkarırsın küçücük avuçlarından ve anlarsın yaşamak; onlu ya da onsuz yaşamaktır... Giden bilmez senin yarım kalan eksik yanını... Ne kadar seversen o kadar kanar yüreğin, o kadar incinirsin... Bazen gönlünün sahibinden duyduğun bir söz kıyar kalbine. Bazen söylemek isteyip de söyleyemediklerin zehirli ok gibi saplanır yüreğine...
Bazen bitmek bilmeyen dertler yağmur olur yağar üstüne bazen, çöllere düşürür, bazen de dağları deldirir...

Hala küskün sana kalbim inan ama yine gördüğün gibi dilimde ismin... Unuttum desem de inanma sakın, istesem de unutamam...
Dilim unuttum dese de kalbim unutmaz seni...
Hala aşkın içimde... Hasretin alev alev gönlümde...
Özlemini yenemedim içimde... Yokluğuna alışamadım sevgili...
Her ne kadar suskun ve dilsiz yüreğimle yazmış olsam da bu satırları, sakın bana hayat böyle bir yer, her şey bitip tükeniyor, her aşk hayata yenik düşüyor deme...
Senden sonra diye bir hayat var mı bilmiyorum ama, ben senle yaşayıp senle ölmeye, senle bitmeye hükümlüyüm sevgili!..
Bir sessizlik ki tüm benliğimi sarmış... Ağlamaklıyım bu gece...
Biraz dalgın, biraz da yorgunum... Bir çığlık kopuyor içimde...
Boğazımda hiç bulmadan yitirdiklerimin acısı, yutkunamıyorum...
Bu gece farklı hissediyorum içimdeki seni... Farklı düşünüyorum, farklı atıyor kalbim...
Duygularım, hislerim, özlemlerim birbirine karışıyor bu gece ve ben düşlüyorum düşlerimde, seviyorum seni...

Neden hala aklımdasın? Neden hala en sevdiğimsin?
Hala sorularımın bir cevabı yok!
Ve ben hala seninleyim en sensiz olduğum ya da olduğumu sandığım anlarda o kadar içimdesin, o kadar benimlesin, o kadar bensin ki seni bulamıyorum...
O kadar karışmışsın ki bana bulup çıkartamıyorum içimden...
Ve işte gidiyorsun... Bir hüznü savuruyorsun üzerime... Paramparça eden bir kasveti salıyorsun gecelerime... Kuytulara düşüyorum apansız... Acılar birikiyor yüreğime...
Tüm kelimeleri çırılçıplak bırakıp beynimde, batırıp yokluğunu yüreğime gidiyorsun...
Ve sen gidiyorsun ben kanıyorum...
Söylesene sevgili, eğer aşka kırgın olmasaydın yer alabilir miydim yüreğinde?..
Eğer sana geç kalmamış olsaydım hak eder miydim sevgini?..
Eğer birini sevecek olsan; o ben olur muydum?..
Gurur duyar mıydın beni sevmekle?..
Mutlu eder miydi seni gözlerim ve gülüşlerim?..
Benim için de iki satır karalar mıydın?..
Çirkin olmama rağmen güzel görür müydü beni gözlerin?..
Özleyince ağlar mıydı yüreğin?..
Kaybetmekten korkar mıydın?..
Vazgeçemediğin olur muydum?..
Dokunur muydun gözlerime gözyaşımı silmek için?..
Sen beni sevebilir miydin?..
Sahi, eğer sevseydin sen beni nasıl severdin?..
Bu soruları öyle çok sordum ki kendime, bilemezsin... Ben sana hep sevdim dedim, sen hep sustun... Hani desen git başımdan, yeter!
Belki ağlardım, belki üzülürdüm ama seni sevindirmek adına hayalinle yaşardım bir ömür...

Sen hiç sonu belli olmayan bir sevgiye ömür adar mıydın? Ben adarım bunu biliyorsun... Belki de seni en çok korkutan bu... Seni böylesi çok sevmem... Yeryüzünde birçok insan böylesine sevilmek için can atarken sen bu sevgiden kaçıyorsun...

Beni kırmak mı?
Yapma! Bence ondan öte... Çünkü kırılmama mı düşünseydin böyle daha çok kırıldığımı görürdün...
Ah sevgili! Yorgun ve bezgin yılların rüzgârına kapıldım sürüklenip gidiyorum eksikliğini duyarak sensiz yarım kalmışlığımı alıp götürecek ölüm anımı bekliyorum... Son nefesimi elimi tuttuğunda vereceğim gel artık acı çekiyor ruhum bedenimden gitmek için...

Bittiğini artık kabul ettim ama kendimi buna alıştırmakta henüz güçlük çekiyorum. Zamanı ilaç olduğu için değil, seni içimde öldürecek bir katil olduğunu düşünerek yarama basıyorum. Hani çıksa biri bir gün, o öldü dese; zerre acı ya da nefret hissetmeyecek kadar sana yabancı biri gibi olmak istiyorum. Öyle doluyum ki sana, öyle seviyorum; öyle yarım, öyle çaresizim ki sensiz; inan ne diyeceğimi bile bilmiyorum.

Herkes bana soruyor. Neden soruyorsunuz? Anlatsam anlamayacaksınız. Anlamaya yetmeyeceksiniz… Eğer imkânım olsaydı seninle bir daha tanışırdım. En baştan sevmeye başlardım seni yeniden. Seni ne kadar çok sevdiğimi daha az belli ederdim. Sana olan sevgimi bilmeni her istediğimde değil, bunu duymaya her ihtiyacın olduğunda söylerdim sana... Eğer bir daha tanışabilseydim seninle yeniden; bu aşkın asla bitmeyeceğini düşünerek değil, seni ne kadar seversem o kadar kardır diyerek bir başka sarılırdım sana... Ve bir gün sana yeniden "seni hala seviyorum" diyebilmek isterdim...

Ya başladığın bir işi sonuna kadar devam ettir ya da hiç başlama!..

Ki ben mutlu sonla biten her filmi bile iki kere izlerim belki bir yanlışlık vardır diye!..
İşte böyle…
Uzun lafın kısası "seni hala seviyorum"...

seven çınar
20.04.2012
Ömer Sabri Kurşun



Seni hala seviyorum

Seni her gün güne soruyorum
Ben sözümde hep duruyorum
Sabah akşam seni soruyorum
Ben seni hala seviyorum

Seviyorum seni seviyorum
Senin için ben ölüyorum

Seni kaybetmekten korkuyorum
Senin yokluğunla soluyorum
Yüreğimde bir sızı kıvranıyorum
Ben seni hala seviyorum

Seviyorum seni seviyorum
Senin için ben ölüyorum

Seni hep kalbimde taşıyorum
İçin için yüreğimde kanıyorum
Bir alev ki bedenimde yanıyorum
Ben seni hala seviyorum

Seviyorum seni seviyorum
Senin için ben ölüyorum…

17.03.2013
Ömer Sabri Kurşun