Bu resim bana çok şeyler haykırdı. Bu resim bana bu lanet dünyanın ikiyüzlülüğünü anlatıyor... Bu şiiri her okuduğumda tokat tokat yüzüme çarpıyor.Bu resme ne zaman baksam, bu şiiri ne zaman okusam, insanlığımdan ve kendimden utanıyorum...
*****
Çocuğum...
ey benim, bahtına güneş batan çocuğum gel,
hadi gel değişelim kaderlerimizi
sen bana açlığını ver
ben sana tokluğumu
sen bana acılarını ver
ben sana sevinçlerimi
yatma öyle iki büklüm
batmasın çaresizliğine kemiklerin
uçmasın kücücük bedeninden ruhun
kalk,kalk ayağa, çakıl yaşama
dikil,insan eti yemiş
hiç doymayan kapitalist köpeklerin karşına
vur kücücük yumruğunu
insanlığın hiç tatmin olmayan egosuna
korkma ben güç olurum
o kücücük,dermansız yumruklarına
ey benim düşleri çalınmış çocuğum
çok gördüler sana bir lokmayı
çaldılar,çaldılar,çaldılar
ama hiç doymadılar
kanserli şişmanlıklarına
senin etinide meze yaptılar
alın yazın değil bu
inan bana,yazan böyle yazmaz
yazan böyle yazamaz
yazan senin rızkını kesmez
içim acıyor çocuğum
içim yanıyor
yatma öyle kalk
hadi kalk çocuğum
tut yaşamın ellerinden
daha oynayacak oyunların
daha söyleyecek şarkıların var senin...
23.11.2007
Ömer Sabri Kurşun