Gün Doğumudur Yalnızlık…

Her sabah gözlerini açarsın
Odanın penceresinden
Dışarı bakarsın
Bir telaştır geçerler
Ama mutludur hep insanlar
Gülümsemektedir yüzler
Dışarıda koca bir yaşam var
Sonra kapatırsın pencereni
Çekersin beyaz perdelerini
Kapatırsın ağır çelik kapıyı
Dünyaya
Ve hayata
Kimse bilmez
Kimse görmez
Hapsedersin insanları
Dört duvarın dışına
Mahkum edersin
Kendi yalnızlığına

Yine bir sabah gözlerini açarsın
Yine o pencereden
Dışarıya bakarsın
Bir telaştır geçenlerde
Mutluluk insanların gözlerinde
Ve asılı duran gülümseme
Hep insanların yüzlerinde
Birden
Güneşin doğduğunu sen
Bugün fark edersin
Nedense erkenden
Bir an düşünürsün
Islak gözlerle semaya bakarsın
Kaç mutlu kişi geçmiştir
Bugün kim bilir
Bu pencerenin önünden
Fakat hiçbiri de
Dönüp bakmaz ikinci defa
Kapattığın bu çelik kapıya

O sabah sen
Gözlerini açarsın
Odanın penceresinden
Yine dışarı bakarsın
Mutludur
Geçen insanlar
Durur bakarsın
Kızarsın
Bir sigara yakarsın
Derin bir nefes alırsın
Ölmediğin için
Nefret edersin
Güne doğan güneşten
Ve bugünden
Oturup düşünürsün
Kapalı kapının
Arkasında
Dört siyah duvar arasında
Şimdi yalnızlığın
Kaç yaşındadır
Belki de yaşı senden büyüktür
Anan önce doğurmuştur

Ve bir sabah gelir
Odanın penceresinden
Dışarı bakamazsın
Gözlerini
Açamazsın
Kapalıdır pencerenin
Beyaz perdeleri
Kara siyahına karanlığın
Oysa dışarıda insanlar
Hala mutlu, bahtiyar…

yalnız çınar
20.07.2013
Ömer Sabri Kurşun