Bir kuş ol uç yüreğim haydi!!

Dönermi giden geri
Hangi giden dönmüşki
Ya da hangi giden kalanı gittiği yerde bulmuşki
Bir defa sunulur aşk insana
Ya kazanırsın tüm yüreğinle aşarak engelleri

Ya da kaybedersin!
Gözlerinde ebedi karanlık
Yüreğinde sessiz hıçkırıklar
Dost edinirsin karanlık geceleri

Hadi yüreğim sıyrıl tümgeçmişten
Yeni bir sayfa açmalısın belki
Hep dediğin gibi
Ama bir türlü yapamadığın!

Nağmelere eşlik etme
Bırak aşıklar eşlik etsin artık
Sen al yüreğini ve çık enginlere
Geride kalan neylesin ruhsuz bedenini...

Biliyorsun sen gözyaşlarının elmas kadar değerli olduğunu
Hep lüzumsuz harcadın belkide bu değeri
Kurtarma zamanı artık bu yüreği
Sen seni kurtar bi

Gerisi bir martı kanadında özgür ve ebedi
O bir avuçta dirilme vakti

Bir kuş ol uç yüreğim haydi

(a)

Sessiz mi seveyim seni?..

  Sesiz seviyorum seni
  Güneşin doğması, bulutların dağılması gibi
  Sesiz seviyorum seni
  Çiçeğin açması, yağmurun durması
  Karın erimesi gibi
  Sessiz seviyorum seni
  Azrail’in can alması, umutların yıkılması gibi
  Sessiz seviyorum seni
  Yaprağın düşmesi rüzgarın dinmesi gibi
  Gözyaşının yanağa düşmesi gibi
  Söyle, seni seviyorum diye haykırayım mı şimdi
  Yoksa yine sessiz mi seveyim seni...

  sessiz seven çınar
  05.09.2009
                            

GÖRMESEM BAHARIM GÜZ OLUR GİDER

Senden uzaklarda senin hâlini
Sormasam baharım güz olur gider
Karanlık içinde mah cemâlini
Görmesem baharım güz olur gider

Severim mahımı düşürmem dilden
Bulurum pek güzel goncadan gülden
Hasretim yoğunsa ne gelir elden
Yaralar içimde iz olur gider

Varlığın gözümde cennettir bana
Cemâlin' görünce can gelir cana
İçimden geçeni söylesem sana
Ömrümün yokuşu düz olur gider…

03 Eylül 2009 
Ömer Sabri Kurşun

SON KEZ ELVEDA

SON KEZ ELVEDA

Bir çırptı sessizlik. Sonra bir kez daha çırptı ve yere düştü. Tekrar, ama bu sefer sonsuza dek sessizlik devam etti. Sanki güneş bilerek doğmamıştı o sabah. Bir kanadı kaldırımın üstünde , diğeri gövdesinin altında ve kan gölünün ortasında, sadece sağ gözü belliydi. Küçücük olan kalbi, yine o küçük kalpli insanlar tarafından bir daha atmamak üzere ansızın durduruluvermişti. Artık gökyüzünde bir daha özgürce uçamayacak, istediği yere bir daha gidemeyecekti. O bembeyaz olan tüyleri, al kanlara boyanmıştı. Hayat, onun için bu kadar basit, bu kadar kısıtlıydı. Eğer, o küçük çocuklara doğru uçmasaydı, onların sapanından çıkan taşa hedef olmayacak ve şu anda bilinmez sıcak yerlere doğru uçacaktı. Artık her şey geride kalmıştı. O masmavi derinliklerde bir daha kanat çırpamayacak, hiçbir ağacın dalına konup, güneş ışıklarının altında bahar şarkılarıyla etrafı şenlendiremeyecekti. Ne yazık ki, her şey geride kalmıştı. Gün bir daha ona erkenden doğmayacak, güneş bir daha onu bu denli ısıtmayacaktı.
“Elveda hayat, sonsuza değin elveda. Uçsuz bucaksız mavi deniz, hepinize elveda. Çocuklar size de sonsuza dek elveda. Kırgın değilim siz. Belki bir gün, kimbilir yine karşılaşırız günün birinde bir yerde. Ama, şimdilik hepinize elveda. Bir daha ki yaz görüşmek üzere”…

(a)

Annemizden öğrendiğimiz 21 hayat dersi.

Hepimiz annelerimizin sık sık kullandığı deyişleri hatırlarız; bazıları anlamlı, bazıları ise çok komik ve anlamsız...
Annelerimizin dediği gibi "Anne olunca anlarsınız" ve işte meşhur anne replikleri...

Belki komik ve manasız ama bakın aslında annelerimizden neler öğrenmişiz :)

1) İYİ YAPILMIŞ BIR İŞİ TAKDİR ETMEYİ

Bana bakın, gidin birbirinizi dışarda gebertin, evi daha yeni temizledim..!

2) DUALARIN GÜCÜNÜ

Yat kalk dua et ki baban müzik setinin bozulduğunu fark etmedi...

3) ZAMANA KARŞI YARIŞMAYI

O oyuncaklarını topla yoksa bi tekme attığım gibi hepsini karşı sahilden toplarsın...

4) MANTIKLI DÜŞÜNMEYİ

Ben öyle diyorsam öyledir..!

5) İLERİ GÖRÜŞLÜ OLMAYI

Çıkmadan önce temiz bi çamaşır giy. Yolda Allah korusun başına birşey gelir kirli çamaşırla etrafa rezil olursun.

6) HAYATIN TRAJİKOMİK YANLARINI

Sen daha orda gülmeye devam et, birazdan ben seni tam güldürecem...

7) HAYATIN ÇELİŞKİLERLE DOLU OLDUĞUNU

Kapa çeneni ve çorbanı iç..!

8) DAYANIKLI OLMAYI

O ıspanak bitene kadar sofradan kalkmak YOK!!!

9) HAVA RAPORU TAHMİNİ YAPMAYI

Şu dağınıklığa bak... Yabancı biri görse odanın ortasından kasırga geçmiş sanır...

10) ABARTMAYI

Sana 500 bin defa söyledim kirli ayakkabılarınla içeri girme diye..!

11) DAVRANIŞ PSİKOLOJİSİNİ

Babana çekeceğine biraz bana çekseydin noolurdu...

12) OLAĞANÜSTÜ DURUMLARA HAZIRLIKLI OLMAYI

Dinleme bakalım anne sözü dinlemee..! Kafana meteor düşecek kenara çekil diye bağırsam onu bile dinlemezsin di mi..!

13) KISKANMAYI

Dünyada senin annen baban gibi mükemmel bi aileye sahip olmayan, kaç milyon çocuk var biliyor musun..?

14) SABIRLI OLMAYI

Baban eve gelsin, sen görürsün.

15) HAKKIMIZI ALACAĞIMIZI

Eve vardığımızda ben bilirim sana yapacağımı...

16) DİYALOG KURMAYI

Sana bir şey sorduğumda cevap ver! - Ne söyleyeyim anne?... Sus! Bana cevap verme!!!

17) TIP BİLGİLERİNİ

Gözlerini şaşı yaparken bir gün öyle kalıvereceksin.

18) OLGUN OLMAYI

Bu tabağın hepsini bitirmezsen asla büyüyemezsin.

19) GENETİK BİLGİLERİ

Sen de o lanet olası babana çektin.

20) BİLGELİĞİ

Benim yaşıma gel de anlarsın o zaman.

21) VE ... ADALETİ

Bir gün senin de çocukların olacak... İnşallah onlar da sana senin simdi bana yaptıklarını yaparlar... :)

BOŞVERMEK Mİ?

   Bazı anlar insanın kendisini ele veriyor. Özellikle kişi kimsesiz, yalnız, tek başına kalınca, bazen başka biri gibi oluyor, başlıyor bir hesaplaşma. İçindeki çelişkiler, yalanlar, özlemler, tasarılar, umutlar, yaşanmışlıklar bir bir ortaya çıkıyor. Başlıyorlar insanı sorguya çekmeye. Sorgulayan her insan doğruları ve yanlışları ayırt ederek birey olma idolünü gelistirmez mi? Bu toplumun genel çerçevesinin dışına çıkmak, yığınlar içinde farklı bir renk olmanın fırsatı değil midir? Cevap “kesinlikle evet”tir. Onun için sorgulamak şarttır. Sorgularken öğrenmeyi ve gelişmeyi hedeflersek, öğrendiklerimizi başkalarıyla paylaşırsak ve dinlemeyi bilirsek, o zaman birey olma yolunda adım atmış oluruz. Bazen kayboluruz geçmişin izlerinde, bazen de kendi yolumuzu, yönümüzü sorgulamalarla yakalamaya/bulmaya çalışırız. Yaşamımızın hangi anında olursak olalım...

Radyoda bir Ajda Pekkan şarkısı çalıyor. “Boş vermişim, boş vermişim, boş vermişim dünyaya…”. Boş vermek, boş verebilmek... En iyisi yaşama böyle bir bakış açısı ile bakabilmede. Son dönemde gazeteler, televizyonlar, sık sık stres belasına karşı aynı uyarıyı yapıyorlar. Boş verin gitsin. Ama bu kadar kolay mı? Böyle olmak bir erdemdir açıkçası. Aldırmamak, üzülmemek, kızmamak… Kolay değil gün içerisinde, günlük yaşamın sinir bozucu olaylarına duyarsız olmak, ülkenin, kendimizin çıkmazlarına sağır kalmak.

Radyoda bir şarkı daha devam ediyor. “Durma gül” diyor Ajda. “Madem ki yaşam kısa, belki çıkamayız yaza”. Gülmek, eğlenmek, keyif çatmak aslında hiç de boş vermek değildir. Yaşama dört elle sarılmak, benimsemek, fırsatları kaçırmamayı istemektir. Böylesine boş vermek değil, yaşamın tadını çıkarmak denir. Bakıyorum çevreme de, boş vermeye imkan yok. Yaşamın tadını çıkarmaya da öyle. Türban krizi, yolsuzlukların artışı, demokrasinin yeniden yorumlanma çabaları, popüler kültürün gittikçe artan hakimiyeti, çıkarlarını kendi bencilliklerini her şeyin üstünde tutanların varlığının artması, insanın canını fazlasıyla sıkıyor. Örnekleri arttırmak mümkün. Bir yanda insanlar açlık ve hastalıkla kırılırken, bir yanda anlamsız savaşlarla çoluk çocuk demeden katledilirken, güvenli bir ortam yokken, tepki göstermenin mümkün olmadığı bir ortam yaratılmışken, sokaklarda korkusu olmayan kişiler dolaşırken, insan hayatı değersizleşmişken, yardım etmenin değeri kalmamışken, edilen yardımların karşılığı beklenir olmuşken, başkaları ağlarken gülmek, başkaları ezilirken sevinmek kolay mı? Eğer kolaysa insanın kendilerini mutlu saymanın yolu, yalnız kendisi için yaşamak istemesi değil mi? Bunları hiç hissetmeyen diğer tarafın çılgın insanları aynı çağda farklı dünyalar oluşturma duyarsızlığını becerebilmekte ve bu çarpıklığı hem sosyal adalete, hem de ilahi adalete uydurabilmekte.

Erdal Atabek’in bir yazısı akıl gözüme çarpıyor. Başlığı “Önce Alıştırma - Sonra Uyuşturma..." Bakın ne diyor Erdal Atabek bu çarpıcı yazısında.

“Alışırsınız ve uyuşursunuz / Geçmişe dalıp gitmişken, / geleceği kaybetmekte olduğunuzu fark edemezsiniz. / Plan da bunun için yapılmıştır./ Önce alıştırma. / Sonra uyuşturma./ Yüzünüze demokrasi derler, arkanızdan gülerler. / Yüzünüze çok kültürlülük derler, arkanızdan bölerler. / Yüzünüze değişim derler, arkanızdan soyarlar. / Yüzünüze gelişim derler, arkanızdan bakarlar. / Alışırsınız. / Uyuşursunuz. / Tehlikenin farkında mısınız?

Yaşadığımız çağda milyonlarca insan artık aynı kentte yaşıyor. Bu yakınlığa karşın insanlar arasında örülen duvarlar, iletişim çağındaki iletişimsizlik bir sis gibi çöküyor. Çoğu insan kalabalıklar içinde yalnızlığına yalnızlık katıyor. Ne yazık ki çoğu, radyolara, sıradan sohbetlere gösterdikleri ilginin onda birini forumlara ve emek ürünü çalışmalara göstermiyor. Boş vermişlik girdabında kaybolmuş, oradan oraya savruluyorlar. Oysa insanlar okudukça, yazdıkça, paylaştıkça ve tepki gösterdikçe güzellikler çoğalacaktır. Kişisel sorunumuzun çok üstünde bir sorunu yüklemeye hazır, dünya ve yurt sorunlarına açık bir aydın olanlar ile sorunlara karşı durmalıyız. Hep birlikte öğrenip-öğretmeye, hep birlikte yaşama katılmaya ve yaşamı anlamlandırmaya…