Uyan kardeş…

Yurdumun her bir karışı
Doludur, şehit naaşı
Kutsaldır toprağı, taşı
Sahip çık da uyan kardeş

Kim düşürdü aramıza nifakı
Türk’tür Kürdün öz gardaşı
Atalarımız bu vatan için savaştı
Oyundasın uyan kardeş

Vuruyor kardeş, kardeşi
Acı, feryat ve gözyaşı şimdi
İnan bu hainin işi
Bizim değil uyan kardeş

Kapılar ardında planlar
Türlü fitne ve yalanlar
Kardeşi, kardeşe salanlar
İnan düşman, uyan kardeş

Deprem, yangın, savaş kriz
Tasada, kaygıda biriz
Ayrı değil biriz, tekiz
Bir milletiz, akrabayız uyan kardeş…

çınardan çağrı
22.10.2011
Ömer Sabri Kurşun

Hiç…

Hiç aklına geldim mi?
Rüyalarına girdim mi?
Hiç uyandın mı ağlayarak uykunda
Ağladın mı benim yokluğumda

Döküldü mü gözyaşların
Pembe yanaklarından
Hiç ellerin ellerimi özledi mi?
Özlemedi mi gözlerin gözleri mi?
Tenin tenimi, hiç mi özlemedi mi?

Yanmadı mı bedenin benim için
Hiç andın mı adımı, yanarken yüreğin
Daldı mı hayallere hiç gözlerin
Belirmedi mi karşında hiç hayalim

Uzanmadı mı tutmak için elimi ellerin?
Hiç boşluktan medet umdu mu gözlerin
Süzülmedi mi gözyaşların
Damla damla pembe yanaklarından

Ağlamaktan kurudu mu gözlerinin pınarı
Aynada yaşlı gözlerine hiç baktın mı?
Damla damla akıtırken gözyaşlarını

Ne kadar ağlasan atamazsın beni gülüm
Ben senin gözyaşlarında değilim
Ben senin kalbindeyim sevgilim...

05.10.2011

Güz yaprakları mevsimindeyim…

Güz yaprakları düşüyor önüme
Beni götürdü geçmişin derinliklerine
Dalından kopan yapraklar düşerken yere
İçimden ayrılığın sesini duydum
Güz yapraklarının ayrıldığı dal gibiyim
Burkuldu, kanadı ağır yaralı yüreğim
Dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim
Şimdi uzaklardasın ama sensiz, yalnızım

Düşen yapraklara bak şimdi
Sende hissedersin belki
Yokluğun verdiği bu sessizliği
Ararsın artık, iz bıraktığımız yerleri
Olur ya! güz yaprakları gibi
Sende kapılırsan o rüzgarın önüne
Başını kaldır o zaman, bak gökyüzüne
Orada seni bekliyor olacağım, sessizce…

Yoruldum Ben Sevmekten…

Hep senli düşünmekten
Seni çılgınca özlemekten
Gözlerim yollarını gözlemekten
Senden haber beklemekten
Sırf sen dinliyorsun diyerekten
Duymadığım şarkıları dinlemekten
Adının geçtiği yerlere gitmekten
Sahilde tek başına yürümekten
Sensizlikle yalnız üşümekten
Senin üşüdüğünden endişelenmekten
Yoruldum hayatı tek başına yürümekten
Sen olmayınca hep susmaktan
Odamdaki sesiz yalnızlıktan
Deliler gibi tek konuşmaktan
Aynalarda kendi hayalime bakmaktan
Geceleri bitmeyen ıssız karanlıktan
Bıktım artık ben sensiz olmaktan
Yağmurlarda yalnız ıslanmaktan
Seni sevdiğimi herkese anlatmaktan
Yanımda olmadığından kıskanmaktan
Kısacası sevdiğim, ben seni sevmekten
Çok yordun bu yaşlı kalbimi gerçekten
Bırak artık beni, vaz geç gelmekten
Ölümden öte beklediğim yok zalim felekten…

vazgeçen çınar
05.10.2011
Ömer Sabri Kurşun

Ver...

Yalnızlık

Dostlara gün/ aydın olsun…

Gününüz aydın olsun sevgili dostlarım… gün yine, yeni fırsatlar devşirerek merhaba dedi şehrimin ufuklarından…
Kalbinin direnişini kaybedenler, ellerindekileri imkânı da dillerindekileri fırsatları da kullanamazlarsa, yalnızlık denizinde yüzmeyi bilmiyorsa, öğrenmekten başka çaresi var mıdır?

Yalnız olduğunuzu düşündünüz mü?
Yalnız olduğunuzu fark ettiniz mi?
Yalnız kalmaktan korktunuz mu?
Yalnızlığınızı kendinize itiraf ettiniz mi?
Yalnızlık iyi mi kötü mü?
Hiç yalnız kaldınız mı?
Yakın kim?
Sevgili ne kadar sayar?
Aşk ne işe yarar?
Kalp kaynamadan hikmet taamları nasıl pişer?
Öyle acı ateşler vardır ki ancak kalp bilir tadını. Kim nasıl tarif edebilir onu? Kelimeler kaybolur, sözler sükût eder, sazlar kırılır acıdan…

Sen varsındır, bir de senle beraber kederin…
Kelimesiz ve sessiz konuşursun kederinle… Kimse duymaz, kimse görmez seni…
Gecenin koynunda iniltilerle inliyorsundur…
Kesret kanatır yaralarını… Kalabalıkların kabullenişi kandırıcıdır… Araf’tasındır… Kaçmak istersin de kaçamazsın Kaf Dağlarının ardına…

Yollar kıvrılır durur önünde… Düğüm düğüm döner uzayıp giden günler… Bir ağaç ararsın gövdesine yaslanacağın, gölgesinde serinleyeceğin… Arar durursun ömrün boyunca… Yalnız kalırsan, akıverir iki damla gözyaşı gözünden. Ki onlarda yalnızdır ve yalnızlığına düşerler…

Yalnız olduğunuzu düşündünüz mü? Yalnız olduğunuzu fark ettiniz mi?
Yalnız kalmaktan korktunuz mu? Yalnızlığınızı kendinize itiraf ettiniz mi?
Yalnızlık iyi mi kötü mü? Hiç yalnız kaldınız mı?
Aslında her yer ne kadar kalabalık değil mi?

Her yer insan seli. Bazen kendi sesini bile duyamazsın kalabalıkta başkalarının sesinden. Ama o kalabalıkta bile yalnızsındır aslında.
Çünkü yalnızlık doğarken başlar. Kulağına gelen ilk cümle ‘’hoş geldin’’ cümlesi ve popona yediğin bir şamardır.
Bu, belki de hayatın boyunca duyduğun – duyacağın en samimi, en safiyane ilk ve son cümledir ama yediğin son şamar değildir hayattan. Yıllar geçtikçe ve sen büyüdükçe samimiyetlerin azaldığını, düşüncelerin negatifleştiğini ve yavaş yavaş yalnız kalmaya mahkûm edildiğini görürsün ve en sonunda yalnızlaştırılırsın. Bazıları yalnızlığı isteyerek seçer ama bazılarına da seçenek bırakılmaz, yalnızlaştırılır.Ve sen avaz avaz kalırsın yalnızlaştırdığın yalnızlığında..
Aslında bırakıp giden ellere değildir nisyanın, yalan söyleyen sözlere dir isyanın, odandaki gözyaşlarına değil yalnızlığa dır feryadın...

Yaşam içinde yaşam mücadelesi verirken de yalnızsındır; hayata karşı savaşırken tek kişilik ordu olursun hep. Önüne, arkana, etrafına baktığında kimseyi bulamama ihtimalin hep yüksektir. Geçmişin, tek başına kazandığın ve tek başına kaybettiğin mücadele örnekleriyle doludur.
Kendi cephenin tek askerisindir hayat boyu.
Ölürken de yalnızsın. Tabutunun etrafındaki yabancı elleri hissettiğinde anlarsın. Son cümle ‘’iyi bilirdik’’ cümlesi değil midir?
Velhasıl “yalnızlık iyi şeydir, herkes gider ama o kalır…

Ve siz hoşça kalın bu günde dostlarım ama yalnız kalmayın. Ve Sevin, Sevin hayat sevince güzel ve diyelim her bir cümleye; bu ülkenin sahipleri yalnızca bu ülkeyi karşılıksız seve bilenlerdir…
Gönül soframdan gönül sofranıza muhabbet olsun, gecenizden doğan sabahınıza selam olsun... Mutlu ve umutlu bir gün dilerim.

22 Eylül 2011
Ömer Sabri Kurşun