Güz yaprakları mevsimindeyim…

Güz yaprakları düşüyor önüme
Beni götürdü geçmişin derinliklerine
Dalından kopan yapraklar düşerken yere
İçimden ayrılığın sesini duydum
Güz yapraklarının ayrıldığı dal gibiyim
Burkuldu, kanadı ağır yaralı yüreğim
Dikip gözlerimi senin aydınlığını bekledim
Şimdi uzaklardasın ama sensiz, yalnızım

Düşen yapraklara bak şimdi
Sende hissedersin belki
Yokluğun verdiği bu sessizliği
Ararsın artık, iz bıraktığımız yerleri
Olur ya! güz yaprakları gibi
Sende kapılırsan o rüzgarın önüne
Başını kaldır o zaman, bak gökyüzüne
Orada seni bekliyor olacağım, sessizce…