''HER İNSAN ÖLECEK YAŞTADIR''

Öyleyse... 

Güzel bir şey yap kardeşim.Dünyaya kırk kerre gelinmez.Madem yaşıyorsun,sıhhatli nefesler alıyorsun...Bir şey yap.

Bir şey yap ki...Güzel olsun. 

Çok mu zor? 

O vakit güzel bir şey söyle. 

Dilin mi dönmüyor? 

Güzel bir şey gör.

Veya: 

Güzel bir şey yaz. 

Beceremez misin?

Öyleyse, güzel bir şeye başla. 

Herkesin üstesinden geleceği bir şey mutlaka olmalı.O gayretten uzak

duramayız.Vakit geçiyor.Vaktin geçişi ömrün beşinci vitese takılı olduğunu

gösterir,unutma...

"HER İNSAN ÖLECEK YAŞTADIR"

Buyurun,biraz da sizler sarsılın.

Döküldüm.

Demek öyle ha? 

Her insan ölecek yaşta... 

Bir de kalkar savaşırız.Kavgalaşır,kuyular kazarız. 

Az sonra ölecek olan bizler...Ne kadar da cahiliz.

Bu cümleyi gördükten sonra içimde "Büyük Patlama"yı duydum.Edecek iki çift sözüm olmalıydı.İnsanlara,insanlığa bir şeyler demeliydim.Sonunda ard arda ve şimşek hızıyla bağırdım.Beynimden yüreğime doğru bir haykırıştı bu.Yüreğimden dalga dalga cevaplar yetişti: 

Bir şey yap. 

Zor ise: 

Bir şey söyle. 

Beceremiyorsan: 

Bir şeyler gör. 

Bir şeyler yaz. 

O da mı güç?*

Bir şeylere başla.

Ama hep güzel şeyler olsun. 

Çünkü: 

"HER İNSAN ÖLECEK YAŞTA"

Geç kalmayasın! 

Koca Mimar Sinan...yapmış da gitmiş. 

Yunus Emre’m...söylemiş de gitmiş. 

Şeyh Edebalı...görmüş de gitmiş. 

Fuzulî,Nedim, yazmış da gitmiş. 

Kimse kimseden eksikli değil. 

Büyük değil,küçük değil,farklı hiç değil.Düşünebilen kişinin,üstesinden

geleceği görevler mutlaka vardır.

Tekrarlıyorum: 

Güzel bir şey yap,

Güzel bir şey söyle, 

Güzel bir şey gör, 

Güzel bir şey yaz veya 

Güzel bir şeye başla. 

HADİ DAHA NE DURUYORSUN DAHA...

"HER İNSAN ÖLECEK YAŞTA"

(a)

İnince Yağmur Şehrin Kalbine...

Bir yağmur damlası olmaya niyet etsem... Öyle kırgın öyle nazik insem ellerine... İncitmesem! Değsem gözlerine... Bir ahla düşsem leblerinden... Yağsam iplik iplik... Tutunsam kirpiklerine. Sahi ağlar mısın benim için bir kerecik?...


Karanlığın kalbine indirdiğim gizli bir ‘ahla yaktın içimi... Gözlerim dolaştı boşlukta... Takıldı bir güle, nasılda güzeldi karanlığın koynunda... Sokuldum kuytusuna baktım açmış kollarını yağmura. Dedim, yağmura tutulmuş güzelliğini görse bülbül gülünün, kanatlarının altına alır göstermezdi kimselere. Nemnâk sokaklardan kıskanırdı, esen yelden. Nasıl göster sindi bülbül didarını gülünün? Bakmaya kıyamazdı rahmetin güzelleştirdiği sevdiğine. Yağmur değmiş incecik bedenini sakınmak isterdi gülünün de batardı dikenleri bedenine. Feryat etmesin mi bülbül ağlamasın mı gülüne?... Yağmura tutulmuş güzelliğine... Sahi benim gözyaşlarımda yakışır mıydı çehreme?.. Ya benim bülbülüm? Benim bülbülüm nerede?...


Yağmur ince ince düşerken ellerime bir kez daha ağladım bir kez daha yandım kendime... Düşsem bari adım attığın yere. Ağlar mıydın acaba?... Ayağının altında toprağa karışan bir damla olacaktım da sen beni bilecektin! Gözlerinin önünde bir gül olsam yine de görmezdin!... Ve bilmezdin iç çekişlerimi...


Ağlarken şehir benimle baktım ümitlerim eksilmemiş duruyor yerlerinde! Bu nemnâk sokaklar nasılda üzülüyordu kim bilir halime? Kuytusuna sokulduğum gül belki de ağladı benimle... Bülbülüne söyler miydi böyle yanmışlığımı, benim için de bir ah bırakır mıydı bülbül, sahi bana da ağlar mıydı?...


Baktım güle nasılda güzeldi, yağmur inmiş kalbine. Can-feza gül... Canıma can kattı güzelliğiyle... Ben niyaz kar halimle sığındım Rabbin merhametine... Gülün bağrındaki damlalar çırağ oldu karanlığıma. Muhayyilem beni bir yağmur yaptı düşürdü ellerine... Gezindim parmaklarında öyle sessiz öyle ince... Ne vakit sürgün edildim kendime o vakit yittim kendi şehrimde...


Yağmurun sesiyle irkilip fısıldadım sırrımı güle... Açtı bağrını da aldı sırrımı içine... Dedi “Yitme kederinde! Bak rengime ümide gebe!” Bülbül onu nasıl sevmesin di?... Nasıl yanmasın dı seherlerde?... Gül... Ruh feza ömre...


Ruhum yıkandı yağmurla, hasret içimde büyüdü ve çoğaldı. Bir kez daha baktım kalbime yerin sağlamdı! Nevbahardın! Yeşerdin yağmurla, bir gül olup kök saldın. Acıyordu her yanım lakin bir yanım yenileniyordu seninle... Büyüyordu sanki sevgimde hasretinle...


Bir buseyle veda edipte güle... İndirdim hasretinle bir “âh”ı akşamın rahmetle yıkanmış kalbine... Ve yürüdüm kendi kuytularıma bin bir ümitle...

(a)

Eski bir anıdır bu yazdığım…

                                Yıllar geçti sayamadım, günleri, ayları
                                Mevsimleri unuttum, yazı, kışı, baharı
                                Birbirine bağladım, dert ile dermanı
                                Bir yol bulamadım sana kavuşmak için

                                Geçti, çaresiz, gençliğimin en güzel yılları
                                Bir özlemdir, bir hasrettir, yaktı bağrımı
                                Birbirine bağladım, denizleri, dağları,
                                Bir yol bulamadım sana kavuşmak için

                                Kalbimden seni söküp atmak istedim
                                Parçalandı kalbim, alev alev yandı yüreğim
                                Alın yazımı, kaderimi birbirine bağladım
                                Bir yol bulamadım sana kavuşmak için

                                Gülmeyi unuttum hep ağlamaktan
                                Ağardı saçlarım seni aramaktan
                                Gözyaşlarımı gurbet yoluna bağladım
                                Bir yol bulamadım sana kavuşmak için

                                Hatıraların duruyor, saklı kalbimde
                                Aşkımız bir sır gibi kaldı gönlümde
                                Hasreti yollara bağladım içimde
                                Bir yol bulamadım sana kavuşmak için…

                                kavuşamayan çınar    
                                01.01.2011
                               

                                                                         

Ayrılma Benden…

  Sevdiğim gönlümü mesken mi tuttun
  Bana hiç sormadın, girdin oturdun
  Aşkın ateşiyle, yaktın, kavurdun

  Nasıl vazgeçerim sevdiğim senden
  Ayrılık olmasın, ayrılma benden

  Seni yüreğime kanımla yazdım
  Sevdanın yaktığı sıcak bir yazdın
  Serinlik verdin, kardan beyazdın

  Nasıl vazgeçerim sevdiğim senden
  Ayrılmak günahtır, ayrılma benden

  Bir umut yolcusu gibi geldim kapına
  Aşkınla umutsun sen hep hayatıma
  Kavuşmak sevdası tesellidir bana

  Nasıl vazgeçerim sevdiğim senden
  Ayrılık kaderse de, ayrılma benden…

  20.12.2010
  ayrılma çınardan
  Ömer Sabri Kurşun

 

Yağmurla gelen kadın...

Yağmurlu birgündü, sokaklar bomboş

Gözlerim pencerede,bekledim sabaha kadar

Söyle sevgili söyle,bu aşkın sonu nereye kadar

Yağmurlu birgündü sana rastlamıştım

Seni gördüğüm o gün aşkka ıslanmıştım

İyi hatırlıyorum kendimi o gece

Sokak lambası gibi bir sönüp bir yanmıştım

Yağmur duası gibi sana yalvarıyorum

Bir damla yağ üstüme yanıp tutuşuyorum

Yeter allah aşkına kör kütük aşık oldum

Aç kapıyı vefasız yağmurdan adam oldum

Aç kapıyı bitanem yağmurdan adam oldum 

Yağmurla gelen kadın herşey senle başladı

Seni seven kalbimin ritmi çok yavaşladı

Ne bilirdim sevdayı nede aşık olmayı

Aşktan firar ederken meşk beni yakaladı

Yağmur duası gibi sana yalvarıyorum

Bir damla yağ üstüme yanıp tutuşuyorum

Yeter allah aşkına kör kütük aşık oldum

Aç kapıyı vicdansız yağmurdan adam oldum

Aç kapıyı bitanem yağmurdan adam oldum

...Şiir...

Ben ömrümde hiç bu kadar ıslanmadım

Ben ömrümde hiç bu kadar aşık olmadım

Oysa ben ne savaşlar gördüm

Ben ömrümde hiç bu kadar yaralanmadım

Yaralanmadım, yaralanmadım, yaralanmadım

Yağmur duası gibi sana yalvarıyorum

Bir damla yağ üstüme yanıp tutuşuyorum

Yeter allah aşkına kör kütük aşık oldum

Aç kapıyı vefasız yağmurdan adam oldum

Aç kapıyı bitanem yağmurdan adam oldum

(a)

Aşk Seni Öyle Özlemişim Ki!..

En zor olanı aşk’ı özlemekmiş meğer
Hayata dair var iken nice, nice özlemlerim
Ne kadar merak etsen buna değer
Denize ulaşmaya hasret nehir gibi özledim

Aşk seni öyle özlemişim ki
Hep bir şeyler kıpırdıyor içimde
Oysa unuttuğumu sanıyordum çok eski hislerimdi
Nedense yeniden hatırlayıverdim şimdi
Tıpkı Liseli çağlarımdaki gibi

Şimdi bir kez bile muhatap alınıp tevazu görüyorsam
Duygularım şiir olacaktır artık her zaman
Karşı konulmaz hislerle yazılar dökülecektir parmaklarımdan
Beyaz sayfaların üzerine düşeceklerdir an be an

Aşk seni öyle özlemişim ki
Her an bir yerlerden çıkıp gelivereceksin gibi
Bir ateş sarıverdi birden yüreğimi
Kuru ormana düşen kor misali

Mazide aşkım ve sevgim yavaş, yavaş bittiği halde
Hiç ümidim tükenmedi yeniden sevmeye
Her an bir yerlerden çıkıp geleceksin diye
AŞK seni öyle özlemişim ki hem de ölesiye...

“Aşk Seni Öyle Özlemişim Ki, öylesine özlem duyuyorum
Çaresizce, her şeye rağmen seni özlemle bekliyorum
Olmadığını bile bile, esen rüzgarda seni kokluyorum”

özleyen çınar
12.12.2010
Ömer Sabri Kurşun