SENSİZİM..

Karanlık gecelerde,
ayrılıkların üzüntüsünde,
bilinmez düşüncelerde
SEVDİM SENI...........

hüzünlü şarkılarda,
ask dolu şiirlerde,
ıssız gecelerde,
SEVDİM SENİ...........

Herkesin sustuğu,
Yıldızların ağladığı,
Gecelerin boşluğunda,
SEVDİM SENİ..........
Yanlızlığımda,
SEVDİM SENİ.....

Gidiyorum!!!...

Ve artık gidiyorum..
Gözyaşlarına aldırmadan sessizce...
Bir rüzgarla beraber,
GİDİYORUM...

Susmak yakışmaz derdin.
Ben ise, yine susuyorum.
Konuşma sırasını gözlerime bırakıyorum.
Çünkü dudaklarım anlatamaz sana.
Sebebi yok, sadece
GİDİYORUM...

Ne Beklediğim Sensin Nede!...

*NE BEKLEDİĞİM SENSİN NE DE*

Resmedilmiş bir akşam tablosunda dolanır kaderim.
Kızıl açar ve duman kokar çiçekleri beldemin.
Oysa bir sabah tablosuydu düşlerim.
Adım denizdi.
Taşardım kıyılarında kentin.
Sular altında kalırdı şehir.
Geride titrek mum alevleri,nefesimi dağlara sürerdim.

Ben dağlara sokulurdum.
Dağlar bana...
Bir güvercin sıcaklığında kavrulurdu göğsümüz.
Rüzgar eser ve savururdu yelelerini aşkın.
Kızıl kıyamet yüreklerimiz.
Kızıl kıyamet gözlerimiz.

Yangının adı bendim.
Yangının adı deniz.
Dolunay girerdi uykularıma.
Köprüler kurardı yastığımda
Buğusunda gecenin,
Hercümerç kalırdım ortada...
Tutkuya dönmüş aşklar yatırırdım
Nerden bilebilirdim ki ateşler düşecek yazgıma,
Hayatın kuleleri sallanacak boyuna...
Aşk, ebruli bir tebessümdü kalbime.
Kalbim kedere gebe!

Zorlu yollar çizilmiş önüme.
Sararmış şiirler defterimde.
Hangi yana baksam elemin içimde...
Tarihler unutulur mu dersin, tarihler yakılır mı?
Önüne kara bir not düşürüverir hayat, hiç ummadığın bir yerde.
Hani yaz sıcaklığı, kavrulmuş toprak kokusu.
Akşam tablosu işte...
Beni senden kaçıran senin benden kaçırdıklarındı aslında....
Boşver!
Ne beklediğim sensin artık,
Ne de saçlarına aklar düşmüş delikanlı...

 

Ayşe Eyyüpkoca

Dilsiz damlalar yıllığı...

günlerime , eğik
yüreğime , soğuk
ve vakitsiz kopartılmış leylak rengi _________
dökülen ,
yağan ,
ıslatan ,
dilsiz damlalar yıllığıydı ,
biten ___________________
____ ^^

*

evvel zaman içiydi
yarını sokağa terk edilen dünlerin birinde
bu gündüm ben ______
ve duruyordum _________
gözlerimde “bu son olsun” bakışı
duruşumdaysa bekleşip duran gitmeler…
susuyordum
dudaklarımdaki soğuktan
açamayan çiçekler gibiydi kelimeler
oysa ki susmak
bir şeyin anlatımı olsaydı
taş _______________
her şeyin _____________
tartışmasız en iyi anlatanı olurdu
değildi lakin
biliyordum …
ama
unutmuşum …
hatırlayacaktım …
bir
gün …

değişen ruhları tanıma senesiydi
üçe kadar sayılıp açılan gözlerin, dört mevsim incinmişliğinde …

şarkılar söylenerek büyütülmemiş sardunyalar mevsimiydi
özlemli bakışların uğramadığı bir pencere dibinde
ve ilk kuruyanların birinde
duruyordum ben
ve sararıp, soluyordum
gözlerimde “bu son olsun” bakışı
duruşumdaysa bir başınalık
ve yağmur damlaları dökülüyordu gölgemin saçlarına yine
yüreğimeyse
kimsesizlik ülkesinden küller serpiliyordu
ve içimize her serpilen, ne yazık ki
yeşil bir umutla boy verip, büyümüyordu
ki sis, ağır aksak çökerken kirpiklerime
soğuk çoktan yerleşmişti bile iliklerime
ve ben için için
değiştirmek istiyordum artık
bu yorgun kalbi, bir yenisiyle
oysa başımı kaldırıp her bakışım ayrı bir güzellikti buluta
oysa gülüşüm belki de bir bardak suydu, yüreği susuz olana
ve oysa
ne sevmeye
ne de sevilmeye
başka bir kalbim yoktu
yalnızca bu ____
bir
tek
buydu _____
anlamıyordum …
ama …
anlıycaktım …
bir
gün …

eksilen şeyleri biriktirme senesiydi iç kırıklığı dökümlerinde
ve gün gün çoğalan hiçliğin, hasat zamanı …

düşmenin sonrası
vazgeçilmişliğin az öncesiydi
ve ben bir aşkın gecesinde
duruyordum “bu son olsun“ bakışıyla gözlerimde
duruşumdaysa yalnızlığın en yakışıklı hali
aranıyordum
kaybettiğim yüreğimi
üstelik ellerim kendi ellerimi dahi bulamıyorken
parmaklarımda bir kördüğümden yadigar yaralar
avaz avaz sızlıyordu ağrısından bezmişliğini
işitiyordum,
duyuyordum
ama yine de kalbimi en fazla üçe kadar atıp
sonrasında duruyormuş gibi, sanıyordum
oysa kalpti
atar atar dururdu …
atar
atar
durur …
ki vadesi, ömürden kurulmuştu…
sonra olur ya bir gün
tutar da birini severdi
sonra bakarsın o biri de seveni severdi
ve kalbim yeniden
yürek ____
olurdu _____
inanmıyordum …
ama
inanacaktım …
bir
gün …

yağmurun damlalarca yalnızlık senesiydi buluttan
ve hüznün avlusunda kırılmış akasya dalları, esip dinmiş yorgun bir lodostan …

gökyüzünün
mavisinden birazını yeryüzüne düşürüp
deniz oluşuna şahitliğimin, sonrasıydı
ki denizin birazını uçurup bulut olduğu bir günde
ve bulutun içini döktüğü bir yağmurun altında
ellerimi kalbime siper etmiş ________
ıslanıyordum ben
bir de içimden cümleler kuruyordum yağmura
yağmur diliyle ama yine kendi damlalarımla
“lütfen artık din”
“lütfen artık dur”
“lütfen
artık
yağma … ”
oysa yağmur
sadece yere düşene kadar yağmurdu ________
düştükten sonraysa
hiç ______
ve oysa ben
hani gözlerinde “bu son olsun” bakışıyla bekleyen
ve soran hala; “bir sonu var mı ? ”
fark etmiyordum
o son
bendim aslında
ve duruyordum adım gibi, ışıkla / karanlığın tam ortasında
nefesim, rıhtımdan gürültüsüz ayrılan gemi
ve her bir kirpiğim
bir mezar taşıymış
gözlerimde ölen güzel günlerin, anısına …
bilmiyordum …
ama
bilecektim …
bir
gün …

*

donmuş göllerde, ölmüş kuğular senesiydi
ve vakitsiz kopartılmış leylak rengi,
dökülen … yağan … ıslatan …
yasaklı bir yağmur yankısıydı tenhada
lakin şimdi,
yüreğime eğik, günlerime soğuk yağan ey yağmur ! sen bil ki,
dindi bu şiir…dindi …
ve tekrar yağmayacak bir daha asla, bu yıla …bulutum, bitti …

 

((alıntı))

Bir askı paylasmak için çok geç..

Bir askı paylasmak için çok geç..       
Bir paylasıma asık olmak içinse erken..
Beni sevda yerimden vurdu yine zaman... 
Simdi sana söylenecek tek cümle:  
Bende sana yetecek kadar ben kalmadı..

Sarılsam...

Ben yürürken sonsuzluga…
Sen birden çıkıversen karsı köseden…
Ben duraklasam...
Sarılsam...