Maviden de Beyaz...

Sen ki bir mısranın
olur olmaz yerinde gülümseyen hayalsin.
Mavisin, maviden de beyaz.
Belki gökyüzüsün, belki deniz.
Bilirim umutsun, başı sonu belirsiz...

Belki sehersin; aydınlık veren.
Belki meltem, ferahlatan.
Rüyasın; ya masal gibi
ya da destan; olunası...
Ama sevdasın, yüreğimi yakan.
Bir mum alevi kadar titrek ve narin.
Bir bahar yaprağı kadar umut dolu,
okyanus kadar derin, gökyüzü kadar MAVi...

Bensin, bendesin, yüreğimdesin.
Iyi ki varsın,
iyi ki sensin...

Hani bir de yoksun ya;
acısın, en derinden yakan korsun.
çeliği de eriten en onulmaz yaralarımı depreştiren,
kasırgasın yıkıp geçen,
belki selsin umutları söndüren...

Olmayan sabaha kavuşmak olsa da gecenin inadı,
sen yıldızlara tutunup
gelmez misin bana
ve dahi olmaz mısın bana MAVi ?..

12.4.2008
Ö.S.KURŞUN

Ben hiç aşık olmadım! ! !

Issız bir kumsal, kıyısı olmayan sular
Mahrum dalgalardan ve benzemeyen çöller
Kum fırtınalarının olmadığı bir kum yığını her yer
Bunları söylerdim herhalde,aşkı tarif et deseler...

Ne mecnun olabildim ben ne de kerem
Aslında ben âşık bile olamadım desem
Yoksa bu kadar sığ kalmazdı söylediklerim
Derin manalar olmalıydı her bir kelimem

Sevgiliyle engin denizlere kaçabilmeliydi
Bazen çok uzakta hissettirmeliydi
Bazen de başucunda, hatta nefes verebilmeliydi…

Evet, galiba ben âşık olamadım…

Yoksa yağmur neden hep gözlerime yağsın ki?
Cam kırıklarıyla dolmuş kalbim
Neden hep acıyla yoğrulsun ki?

Yok ya ben hala âşık olamadım…

Yazık bana… Yazık

Yazık bana… Yazık aşk bulamadım...

10.04.2008

Ö.S.Kurşun


http://www.antoloji.com/ben-hic-asik-olmadim-4-siiri/

Ben Seni Yok Saydım..

Sen bende uzak kaldın.
Asla yanıma yakınlaşamayan, yakınımdaki seni tanımadığımsın.
Sen benim uzaklarım da kalan sevgilisin.
Keşke diyorum keşke!..
Yazdıklarımı değil, sana olan sevgimi, aşkımı taklit etseydin…
Uzaklardan gelip, yüreğime akan sevgili…
Hep var olan ama asla var olamayan.

Seni yok sayarak yaşamıma kattım. Sana düşler yakmadım geceler boyu.
Şarkılar tutmadım fal olsun diye. Eksiktin ve eksik girdin yaşamıma.
Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.

Öfkelerim var sana, içime sığdıramadığım. Sana söylemekten çekindiğim.
Çekinmelerim korku değil, anlamsız geliyor içimde biriktirdiğim sitemlerim.

Sen istemedikten sonra… Sen özlemedikten sonra…
Niye ki sitemim...
Rüyalarımda "SENİ" görmedikten sonra başımı yastığa koysam ne olur?
"BENİM" olmayacağını bildikten sonra hayallerimi "SANA" kursam ne olur?
Sevgimin şahidi "ALLAH" olduktan sonra papatya falları sevmiyor dese ne olur?
Sensizlik cehennem olduktan sonra gece “KIYAMET” kopsa ne olur?
Kalbimde "SENİN" adın olduktan sonra dilimde hece olsan ne olur?
"BENİM" ruhum "SANA" ait olduktan sonra bedenim mezarda olsa ne olur?
Beni özlemedikten sonra “YÜZÜNÜ” görsem ne olur?
Dokunsam ne olur ki artık, başkasına adadığın dudaklarına…

Sorma sen en iyisi bunları; beceremezsin! Özlemek çok ayrı bir duygu… Sevmek ise apayrı bir duygu...
Oturup da bana sabahlara kadar anlat desen de... Anlatamam!..
İçinden gelmeli, yüreğinde olmalıyım…

Halbuki resimlerin!.. Ne kadar da yakınımda gibi bakıyor gözlerime. Okyanusa dalar gibi, gökyüzünü kucaklar gibi…
Uçurtmasının ucuna, bakışlarını bırakan çocuk gibi…
Benim uçurtmam yok sevgili. Benim aşklarım var. İçime çektiğim.
Ta derinlerime gizlediğim, yaşadığım aşklarım var.

Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.
Oysa aşk yürek ister... Yürek kırmızıdır... Asi ve fütursuz…
Sen aşkın kanatlarını alamadın yüreğine.
Çırpıntıları korkuttu çünkü seni.
Sen sakin denizleri seversin. Okyanus korkutuyor seni sevgili.
Oysa "seni çok seviyorum" demiştin.
Sevmek bu mu sevgili? Sevmek aramamak mı?
Sevmek özlememek mi?

Hayır; Sevmek özlemektir. Sevmek akıldan çıkaramamaktır.
Sevmek, deli rüzgârda koşmaktır.
Sevmek Okyanusta yüzmektir. Sevmek, gözden göze akmaktır.
Sevmek bir yürek çarpıntısıdır.
Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.
İşte bu yüzden ben seni yok saydım.
Çünkü yoksun zaten. Bir yerlerde soluk alman, bana yetmez sevgili.
Bende soluk alamadın ki sen.
Soluğunu soluğuma ekleyemedin ki…
Sen aşka koşamadın sevgili. Bırakamadın kendini rüzgara.
Rüzgâr seni korkutur. Sen sakin havaları seversin.
Sen, filizlenen tohumu besleyemedin ki...

Ben seni yok saydım.
Sen aşkın acemisisin sevgili. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.

Yüreğin yüreğime gecikti. Kanın kanım gibi akmıyor.
Ben çoğalmalıydım sende.
Oysa sen, benden uzakları seçtin.
Uzakları yakın kılmayı beceremedin ki sevgili.

Ben seni yok saydım…
Sen aşkın acemisisin. O yüzdendir kıymet bilemeyişin.

Benim uçurtmam yok sevgili. Benim aşklarım var. İçime çektiğim.
Ta derinlerime gizlediğim, yaşadığım aşklarım var.
Bir de; bir de yaşayamadığım aşklarım var...
Sen gibi… Sen gibi sevgili…

yok sayan çınar
04.04.2008
Ömer Sabri Kurşun

Mavi gülüm...

  

Dün gece uyumadan rüya gördüm

Çok güzel bir gül bahçesine düştüm

Başımı döndürdü kokular gece

Ne olduğunu anlamadan içlerinde yürüdüm

Gül bana sarıldı ben güle

Sen sandım

Değildi eksik bir şeyler gördüm

Bir an oracıkta kaldım

Seni aradım

Kırmızı, sarı, pembe güller içinde

Ama orada yoktun

Çünkü sen mavi güldün…

10.03.2008

Ömer Sabri Kurşun

Hayal adasına yolculuk…

Çözülür ağır ağır palamarlar,

Akşamın kızıllığında.

Kaptan haykırır; ‘yelkenler fora’.
‘Rotamız hayal adasına’..

Gemimiz gecenin koynunda yol alırken ağır ağır,
Gözlerimiz nemli, kıyının siluetine takılır kalır..

Düşünürüz;
Sevdiklerimizle beraberken daha dün,

Götürüyor sahte cennete gemimiz bizi bugün.

Örtünürken bir şal gibi üzerimize gecenin sihri,

Titretir o lahza yüreklerimizi

Bir yıldız kayar önümüzden ağır, ağır,

Geçer gözlerimizin önünden yüzlerce sevgili, binlerce kahır.
Düşünürüz;

Hayal adasında gerçek cennet mi var?
Gerçek cennet orada ise yaşadığımızın ne anlamı var?

Gördük ki;
Gerçek ile hayal ufuk çizgisinde karışmış,

Gönül neyi görmek isterse onu orada yaşarmış..

Her seferin ardından bir yenisi yaşanırmış,

Çizilecek rota kalmadıysa,
Sonsuza yolculuk başlarmış!..

10.03.2008

Ömer Sabri Kurşun

Kim bilir...

     Belki bir gün yazar birisi
     Dünyanın mutlu olan halini
     İnsanların ağlamayan
     Gülen yüzünü, sesini
     Dertler de elbet biter
     Son bulan mutluluklar gibi
     Bak giden gitmiştir
     Geri dönen hiç olmamıştır
     Sorarsın bir gün sen
     Bu kadar mıydın Dünya
     Evet, bu masal çok uzun
     Yürür gider sonsuzluğa
     Gelir bir gün yaşamın sonu
     Belki bu gün o gündür
     Yazarsa bir gün bir kalem
     Sevinin “insan güldü”
     Şu yalan dünyada yüzü
     Ey insanoğlu bil ki o gün
     Benim mezarımın toprağında
     Pembe güller açar...

     12.02.2008
     çınarın masalı
     Ömer Sabri Kurşun