Ölümdü hüzün…

Baharın kokusuna tütün kokusu karışırken
Mavi sarnıçlı kapının ardında duyulan
Ve buram, buram kokan
Kokusuydu baharın, kıştan sonra gelen
Acılı bakışlarında çılgın güneşin
Yine bir kış bitmişti
Bütün coşkusunu izini
Geride bırakıp gitmişti
Oysa baharla
Yeniden çiçek açacaktı oralarda
Olabildiğince uzanan kırlarda
Nedense
Boynu büküktü güneşin yinede
Bakışları da sancılı
Doğdum doğalı
Görmemişti gözlerim güneşi hiç böyle
Giden beyazlığın ardında
Taktığı tül rengi sabahlarda
Daha gün doğmadan
Akşam da olmadan
Nereden çıktı bu tütün kokusu
Ciğerlerimin en derininde duyduğu
Peki ya gözyaşlarıma ne oldu
Havada bulut da yoktu
Nereden çıktı bu yağmur damlaları
Yürekten gözpınarlarıma süzülen
Acılı bakışlarında güneşin
Yürek yine çıkmıştı
Sonsuz yolculuklara
Ara sokaklarda
Yorgun bedene kimliğini arayan
Mavi sarnıçlı kapının ardında duyulan
Kokusu değildi bu defa baharın
Garip bir hüznünüydü ölümün…
Hüznüydü son kez duyulan
Ölümdü, ÖLÜM… ÖLÜM…

20.05.2012