17 yaş ve geçmiş zaman.

Sağda solda heryerde onu görürsün,duvarın her bir karesine adı kazınmış,resmi asılmıştır sanki.
Sadece onlar seyredebilir,aşk için dökülen göz yaşını.Her bir pürüzü,göz yaşı damlalarını ifade eder,senden başkasıda göremez zaten pürüz yada resim.Kapısı yoktur o duvarın,istediğin yöne koş aşkın karşındadır,elini uzatsan elinden tutacaksındır adeta.

Öyle çok seversin ki onu,kapı aramaya gerek kalmaz artık,yanındadır işte baş başbaşasındır,yalnızlığın ve sen.
Yere boylu boyunca uzanıp hayalinde yaşarsın onu.Hiç bitmesin istersin bu hayal,hiç uyanmamak istersin rüyadan.
Uykuya dalmış olmanda bir şey değiştirmez.Artık duvarların yerini göz kapakların alır o saniye.
Çevresinde yine onun ismi,resmi vardır.

Bu sefer ne görüyorsun?
Yine nerdesiniz onunla başbaşa?
En sevdiği sahilin kayalıklarındamı oturuyorsunuz?
Yoksa mis kokulu çiçeklerin yanı başındaki ağacın altında aşk mı yaşıyorsunuz?
Belkide beyazlar giymiştir bu sefer,şahitler huzurunda nikah memuruna evet diye bağırıp,dudağına yapışıyordur.

Olamazmı?
Olur elbet,neden olmasın.Sonra rüya biter gerçeğe uyanırsın.Gerçek rüyalardaki kadar mükemmel değildir.
Peki hiç mi mükemmel olmayacaktır?
Hiç mi aşkını yaşayamayacaksın gönlünce?
Senin onu sevmen sanki umrunda değildir.Tek bir kelimenle çocuk muamelesi görebilirsin,duygularınla rahatça oynayabilir. Seni sen yapan değerleri hiçe sayar adeta.İşte bu aşkın ikinci yüzüdür.
Sonra ayrılırsınız, yıkılırsın birden,anılardan kurtulmak,acısını unutmak gibi bir lüksün hiç olmayacaktır artık.
İşte bu zamanlarını dört duvar arasında yani odanda geçirmek istersin,sırdaşın duvarlara anlatırsın olanları,onu yine onsuz yaşarsın hayaliyle.

Peki o ne mi yapar?
Kim bilir belki seni çoktan unutmuştur,Belkide yeni aşklara yelken açmıştır bile,yoksa kahkaha maskesinin altına saklanıp o da içten içe yiyip bitiriyormudur kendini?

Evet yaşım 17 belki henüz gözünüzde çocuk sayılırım.
Önümde uzun yıllar olabilir.Ben her gülü koparıp koklamaktansa,ilk dokunduğum gülle ihtiyarlamak istiyorum.
Aşk öyle güzel bir duygudur ki,hiç ümidin kalmadığı anda hayata bağlar insanı.
İşte örnek,hayatımda hiç kimse için güzel sözler yazmamış olan ben,gece yarısı 01,28 de elimde kalem defterimi dolduruyorum.

Nerdemiyim ?
Tabiki dört duvar arasında odamdayım.
Peki az sonra ne mi yapacağım ?
Rüyalarımda onu bir kez daha yaşayacağım.

(a)

02. Ekim. 2008 -16:46:29 tarihinde windowslive spaces de ki Köşe yazılarımdan...
http://omersabrikursun1.spaces.live.com/17 yaş ve geçmiş zaman.