öğrendim…

Geride bıraktığım onca saçmalık.

Şimdi hep beklediğim şey huzur,1 adım uzağımda.

Sade, duru,katkısız,yalansız,yanlışsız,1 bebek gibi.

Tükenmedi umudum.

Hissediyorum güzel olacak herşey…

Zaman çabuk geç…

Çabuk gelsin en güzel zaman.

Senin virgüllerine meydan okuyup,

Keskin bir nokta ile bitiriyorum hayatımda,

“ sen ” le başlayan tüm cümleleri.

Sevmekten korktun...

Bu hayatın yok muydu bize de bir şansı.

O vermiyorsa biz alamaz mıydık zorla.

Ben herşeye katlanırdım herşeyi göze alırdım uğruna ama,

Sen hiç güç vermedin bana.

Hiç yanımda olmadın.

Vazgeçen sendin.

Biz zaten bitmiştik...

İsyanım var,bilirim feleğin çeberinden geçtim.

Aynı güce aynı yürek yetmiyor öğrendim…