Öyle bir gel ki...

Ben,

Yağmuru dileyen kuru toprağım

Sen gözyaşına bulutları sığdır da gel

Öyle bir gel ki

Alev alev düşsende dudaklarıma

Kana kana içeyim seni

Öyle bir gel ki

Çocuğun anasını emdiği gibi

Toprağım nemli bulutları delicesine emsin


Ben,

Güneşini yitirmiş son kardelenim

Sen avuçlarına güneşi al da gel

Öyle gel ki

Tenimde asırlık buzlar erisin

Öyle gel ki

Dallarım hep gülüşlerinde filizlensin.....



Ben,

Baharını yitirmiş tomurcuğum

Sen gülüşlerine baharı giydir de gel

Öyle bir gel ki

Üşüyen dallarım mutluluklara saçılsın

Öyle gel ki

Adın hep baharlarla anılsın.....



Ben,

Gözyaşını yüreğine hapsetmiş çocuğum

Sen gökkuşagını gözlerine giydir de gel

Öyle gel ki

Suskun gökyüzüm gülüşlerinle şenlensin

Öyle gel ki

Kurumuş gülüm sevdanla renklensin.....

Ben,

Yıldızlarını kaybetmiş geceyim

Sen saçlarına ısıkları taçlandır da gel

Öyle gel ki

Karanlığım gülüşlerinle hep aydınlansın

Öyle gel ki

Acılarım hep sevdanda parçalansın.....

Ben,

Çile hamurunda yoğrulmuş yorgunum

Sen yüreğine ölümsüz sevdanı al da gel

Öyle gel ki

Her nefesini kendime ömür bileyim

Öyle gel ki

Avuçlarından mutluluğun şerbetini içeyim .....

Alıntı;İsmail Sarıgene

(a)