ölümün sesi...

cenneti olmaz ayrılığın suçlusu farketmez... her günaha katlanır seven asla kaybetmez...

         - ölümün sesi -

  Ölümün sesini duyuyorum her aklıma gelişinde…
İçimde sana karşı büyüttüğüm bir kinle yaşıyorum artık. Sevgiyi kalbimin derinliklerine hapsetmiş ya da bir rafa kaldırdığım tozlu kitapların arasında beklemeye ve ömrümün sonuna kadar bekletilmeye mahkûm bir suçlu gibi görüyorum.Tüm zamana tüm yaşananlara isyanım…

  Özlemek ve özlediğini hissetmek zor bir duygu olsa gerek.Tüm benliğimde seni özlüyor seni duyuyorum. Sadece silememek yalnızlığı.Ne zaman seni unuttum desem o günü kendime zafer ilan etsem; hep gözlerin geliyor gözlerimin önüne.Düşsel diyarımda tüm çıplaklıyla uzun bir yolculuğa çıkıyorum.Düşleriyle beslendiği acıları da üstüne eklediği bedelin ağır olduğu bir hayat yolculuğu benimkisi…

   Böylemi olmalıydı.Böyle mi bitmeliydi zamansız gelen sevdamız.Seni gördüğümde hayat bulan gözlerimin elini tuttuğumda içimi ısıtan yüreğimin sana dokunduğumda yaşadığını farkına varan bedenimin suçu neydi.
Söyle suçumuz neydi bizim.Kabıma sığamıyorum artık.
Günler saatler bitmek bilmeyen geceler…
Yaşamak zor geliyor benliğime sürükleniyor yüreğim bilinmeyen dünyalara kararıyor sabahlarım ve acıtıyor canımı bitmek bilmeyen arkası tükenmeyen sorular.Şimdi kutla zaferini haykır dünyaya övün eserinle, övün zalimliğinle bazen düşünüyorum da yanlış bir zaman mıydı başlayan bu aşk hikâyesi.

   Belki…
Neyse boşver ne önemi var ki belkilerin keşkelerin.Ben seni sevmiştim işte.Seni kabul etmiştim yüreğimin hâkimi.Bu gerçeği kabullenmemek neyi değiştirir ki…

  Bir gün anlamsızca bir gözyaşı düşerse gözünden bil ki bir bedel ödüyorsundur.

  Unutma ki her bedel bir gözyaşı; her gözyaşı bir bedel sürükler peşinden.Ben ödediğim her bedel için çok gözyaşı döktüm.Gün gelecek senin için döktüğüm gözyaşlarının bedelini çok ağır ödeyeceksin.Ve ben yüreğimi senin döktüğün gözyaşlarıyla söndürecem…