Dostlukların öğretdiği...
Dostluğun çıkar,insanlığın ölmüş olduğunu öğretti.
Hayat bana biraz gözyası karşılığında acıyı,
Biraz tebessüm karşılığında mutluluğu.
Sevdiklerim karşılığında ölümü ve her acı
tecrübenin sonun da öldüğümü zannetsemde,
Onun beni beklemeden sürdüğünü öğretti...
Ve hayatbana,ona birşey vermessem,
bana bişey vermeyeceğini,
mutluluğun istediklerini elde etmekle değil,
elindekilerle yetinmekle olduğunu,
daha 17 yaşındayken ölümün,
yaşamaktan daha mı güzel olduğunu düşünmeyi öğretti...
Güvenmenin en büyük hata,
sevginin en büyük yalan,
paranın insanı köle eden bir şeytan,
dostluğun çıkar,
insanlığın ölmüş olduğunu öğretti...
Ve ne zaman ölmek istiyorum dersem;
o zaman yeniden doğduğumu,
her acının sonunda daha olgun olduğumu,
bardağa dolu tarafına da baksam,
boş tarafına da,sonucuna katlananın ben olduğunu öğretti...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder