Sana geliyoruz sevgilili

Sana geliyoruz sevgili..

Şaşırma çoğul kullandığım için, not defterim,kameram ve ben..
8.30 Vapuruyla oradayım beni yine beklermisin eski günlerdeki gibi..
Sakın kızma yine emi o eski defter diye,bende hiç bir şey değişmedi ..
Nasıl kıyarım o eski deftere,bütün sayfaları sana yazdığım şiirlerle dolu.
Yer,yer göz yaşıyla ıslanıp mürekkep yayılmış olsun,
onlar senin sevginle dolu,senin resmini çizmek için az uğraşmamıştım.
Karakalem benzemesede o sensin..
Nasıl kıyarım sararsada yaprakları sevgi,ulaşılamayan yapmak isteyipte
yapılamıyan anılarla dolu;
O defter senle sen dolu..bu gün geliyorum yarım kalmış eskizleri tamamlamak için..
Belki bunlar son anılarımız olabilir,son saatlerimizde olabilir...
Ama ben yinede yarım kalsın istemiyorum senle ben olan anılar..
Eski günlerdeki gibi bana kahve yap ben tamamlanmamış sevda şiirlerini bitireyim..
Senin evindede fazla bişey değişmemiş..
Çalışma masan aynı duvardaki resimler..
Sen, sen...
Bir tanem; sen aynı sensin kırlaşmış saçların yüzündeki yılların verdiği çizgiler seni daha da çekici hale getirmiş..
Gülüşün aynı öyle güzel öyle sıcak ki,sana koşup sarılmamak için kendimi zor tutuyorum..
Birden içimi kıskançlık tohumları fışkırıyor..
Şimdi benim elimi tutan ellerin,bunca yıl kimlerin elleriyle kenetlendi.
Gözlerim ıslanıyor hem kıskançlıkla hemde senin özleminle..
Sahi biz neden ayrılmıştık..
Benim seni hekesten kıskanmammıydı sebep...
Sen ne yaptın bilmem ama;ben senleydim hiç unutmadım,huyumdan da vaz geçmedim seni hayalimde bile kıskandım..
Sonuç sen hepten ellerin oldun..
Şimdi benimlesin ellerin sıcacık ben titriyorum güçlü olmalıyım.
Sana;yıkılmaz başı dik bir kadın görmen için çaba sarfetsemde,başımı göğsüne koyup ağlamayı o kadar çok istiyorum ki..
Ne olur bırakma beni demeyi ama yapamam seni ben terketmiştim değilmi ..
Neredeyse martılardan bile kıskanacaktım seni..
Gittim bunca yılı hasretinle hayalinle geçirdim..Gururumdan gel sensiz olmuyor diyemedim..
Sen aradığında ise başım dik sahte bir mağrurlukla sensizlik daha iyi dedim yalandı,yalan teli kapayınca nasıl ağladığımı bir görseydin biliyorum bırakmazdın beni..
Sana itiraf edemedim çünkü ben bırakmıştım seni..
Şimdi yanımdasın yanyana önümüzde bütün ihtişamıyla boğaz ve kızkulesi..
Bana onun efsanelerini anlatırdın hatırladımı?
Yanımdasın nefes alışını hasret kaldığım teninin kokusunu duyabiliyorum içimden gelmesede aramıza bir mesafe koyuyorum..
Bir bilsen içimden geçenleri anlatamam ki kahrolası gurur bu kadar esir alır yakarmı insanı..

SENİ ÇOK ÖZLÜYORUM SEVGİLİ.
Gözüm seyiriyor..Senmi geliyorsun diye düşünüyorum çünkü seni çok özledim..
Boğazımda düğüm,düğüm oluyor sevdan.
Hiç bu kadar hasretle yandığımı hatılamıyorum..Sonra düşünüyorum;
Benim hiç sevdiğim,sevdalım olmadıki..!!
Onu hiç bir ana doğurmadı doğmadı..
Sevdiğim sadece benim hayallerimde doğdu gelişti büyüdü ismini suretini tanımam..
Sadece ona hasretim;Özlüyorum yaradanın yaratmadığını olmayanı oluşmayanı seviyorum..
Yüreğimin sevgi odacıkları boş ve oraya koyabileceğim bir yaratılmış yok..
Saf ve temiz delice çıkarsız gerçek sevgiyle sevecek, sevilecek benim için hiç bir zaman yaratılmamış...
Ama ben olmayanı hasretle, özlemle seviyorum..Beni incitmez,kırmaz,yalan nedir bilmez..
Tek suçu var hiç gelmez gelmiyecekte..Ben yinede onu bekler delicesine severim..
Gözlerim seyirse yollarda bana geliyor sanırım..
Bir umut olmalı yatılmamışı dünyada var olmayanı sevmek beklemek..
Buda benim umudum..
Ömrümün sonuna kadar beklemek..

Yarın deli dolu bir kız gibi yaşamak istiyorum..Belkide İstanbul'u yeniden keşfetmek gibi..
Onunla yeni tanışan flört gibi sen kazan ben kepçe..
Birden onu ne kadar sevdiğimi hatırlıyorum..
Daha on gün önce senden kaçmak hemde hiç gelmemek üzere millerce yol yapıp on günde geri geldiğim gibi..
Sana hasretle sana sevgiyle baktığım havasını ciğerlerime çektiğim canım İstanbul'um gibi..
Ben seni terk etmedikçe sen beni gecelerinle..
Gündüzünle baharınla yazınla kucaklar sarar sarmalarsın aziz İstanbul'um..
Çirkini..Güzeli..İyiyi,kötüyü bağrında saklayan güzel şehrim..
Sende büyüdüm.Sende öleceğim..
             
Sabah işe gider gibi kalkacağım ve her günkü gibi resmi değil..
Spor rahat sıcak kıyafetler..
İşi de kıracağım yarın..Ben ve içimdeki hiç büyümeyen küçük kız ver elini otobüse..Oradan gözünü sevdiğim nostaljik banliyö treni..Okula giderken onca anı canlanır gözlerimde; Belki yeniden yaşarım geçmişimi bir anlıkta olsa..
Trenden in sirkeciden adalar vapuruna..Tam çılgınlık bu havada adalara gitmek..
Olsun bu gün kıyafetimle yaptıklarımla sıradışı olsun...
               
İçimde tarifi imkansız bir acı var; Ben duygularımı yönlendirmek istesem de başaramıyorum..
Benim içimde başka bir ben var sanki;İkimiz çatışma halindeyiz..
Ben yaşamı yaşanır yapmaya çalıştıkça o bana dert yüklemesi yapıyor görmek istemediklerimi gözüme,
gözüme duymak istemediklerimi kulağıma üflüyor..
Ben benden kaçtıkça o beni kovalıyor..
Beni böylesine yeyip bitiren anılarımı yoksa kaçıp kurtulmak istediklerim mi??
             
Tarifsiz duygular seline kapıldım..Yüreğim hasretinle yanmakta;
Ben seni unutmak için harcadığım bunca çaba
kirpiklerime takılıp kalıyor..
Nefret etmek istiyorum yüreğim senin sevgini korumaya almış hiç bir duyguyu kabul etmiyor..
Ben bana sözümü geçiremiyorum..Bu ne biçim duygudur seni sevmeyeni nasıl seversin yüreğim..!!
Hani senin gururun..Hani kimseye bunca zamandır eğmediğin başın..
             
Kimselere açmadığın yüreğin,şimdi bir hayalin kölesi olacak kadar küçülüp,gururunu yerlerde sürüklenecek kadar sevmeye,gözlerinden pınarlar akıtmaya değecek kim..??
Var mı öylesine sevilecek bir kul yok bilirim.
Söz dinlemez asi yüreğim;Söz dinlemez içimdeki çılgın küçük kız..
Çaresizim Allah'ım..

             
Uyumak istiyorum...
Öyle hasretim ki başımı yastığa koyar koymaz uyumaya.
İçimde senli rüyaların olduğu uykulardan uyanmaya..
Öyle hasretim ki;Bir kerecik bile seni misafir edemedim rüyalarıma...
Kirpiklerim birbiriyle buluşsa,ruhum sükunete kavuşup arşı alaya doğru yükselse,
belki sende benim rüyama geleceksin.
Artık istemiyorum zaten ne seni,ne senli rüyaları..
Saatlerin sıfırlandığı gibi bende hayatımı,
hayallerimi bana ait olan her şeyi sil baştan yapabilseydim..
Hayatıma kendi iradem dahilinde ki olayları ve kişileri ekleye bilseydim..
Şimdi uyumam lazım sabaha kadar yorgan ve yastıkla savaş halinde olsam da uyumam lazım..
             
Yıldızlarım hep kavuşmaları andı yanık türkülerle..Yüreğimde beslediğim umut bülbülleri ise hep vuslatlara yandı..Kelimelerim mevsimlerin koynunda her gece gidenlere ağladı...
Bu kadar sevmenin bedeli ayrılık olmamalıydı düşündüm hep ...
Belki de bunu hak ettim ben. Şöyle bir söz vardır:
“ İyiliği Yaradan’dan, kötülüğü nefsinden bileceksin “ .
Demek ki ayrılıkları,hak etmediğim sevdaların suçu kendimde sabittir.
Suçlu aramaya gerek yok.
Suçlu yüreğim ve aldığım nefestir..

Bu nasıl oluyor bilmiyorum...
Artık yokluğun canımı çok yakmıyor..Şimdi seni düşünüyor,düşlüyorum..
özlemin kavuruyor içimi ne olur,ne olurdu yanımda olsaydın diyorum..
Susuzluktan kavrulmuş çiçekler gibi boynum bükük.Gözlerimde damlacık oluyorsun.. Hayır,hayır diyorum seni hala sevdiğimi kendimden bile saklıyorum.
Canım acımıyor artık yokluğun yok oluş gibi gelmiyor..
Gülümsüyorum seni düşündüğüm zaman özleminden titresem bile yüreğim ılık meltemler gibi mutlulukla doluyor..
Anladım ki sen hep benimle ben olacaksın başka yolu yok bunun..
Sen benim tek sevdiğim olarak kalacaksın..
              
Çevremi inanılmaz bir kalın simsiyah boyanmış aşılmaz duvarlar örülmüş;
Ne kadar çırpınsam da ne kadar kanatlanmaya çalışsam da aşamıyorum;
Ben pembe renkli bulutları olan bir dünya düşlesem de her şey siyaha boyanıyor..
Sevdiklerim yok oluyor bir şekilde avuçlarımdan kayan su gibi yok oluyorlar..
Sevdiğim çiçeğim boynunu büktü,soldu ben ona bakakaldım..
Sevdiğim kuşum gözlerimin önünde öldü..
Oğlum yüzüne bakmalara kıyamadığım bebeğim kollarımın arasında mutlak gideceğimiz yere benden önce gitti acıları..
Anıları bana bırakarak..
Şimdi sevmeye korkuyorum çok seversem sevgim onları yokmu eder.??

Gözlerinden bir yudum nefes alıp alıp sana yazıyorum yine.Yürek mürekkebiyle yazılmış onca karalamaya inat seni yaşıyorum satırlarımda.Sen ve ben.Şimdi ikimizde geceleri çok farklı...
Birimiz başını yastığa koyuyor,Birimiz bir yabancının omzuna..
Ve ikimizde degişik başlıyoruz güne birimiz uykusuz kalmış.birimiz yarin koynunda..
İki ayrı kentin sabahında aynı güneşle uyanan iki sevdalı.
İmkansızlığın içinde,yokluğun acı nefesinde " aşkı " soluyan iki yürek.
Boşver gülüm. Suyla ateşin,geceyle güneşin birbirlerini sevmesi gibi
imkansız olsa da aldırma.....
Ne günler görüyor insan,nelere dayanıyor gönül...
Demek ki gücümüz var dayanacak ve demek ki hak ediyoruz bütün bu olanları...
Bir el en büyük darbeyi en sevdiklerimiz aracılığıyla vuruyorsa bize,
bin nasihatten öte bir musibet buluyoruz.Sevdiğimizi sandıkça yanıldık...
Aldık payımızı düşeni,uslandık...
Ve içimizdeki acıyı temizlemek için su değil gözyaşı kullandık!!!
               
Özel mesajların mıydı seni bana bağlayan.
Yoksa sayfama belirttiğin görüşlerin mi?
Belki şiirlerimdi,şiirlerinle sarmaş dolaş olan.
Neydi? - söyle! Seni bana iten, beni sana çeken.
Belki de zeytin rengi kara gözlerin.Nasıl duyguysa adını bilemediğim.
Saman altından su yürür gibi sessizce yüreğime akıp gitti sevilerin.
Saklı cümlelerim var,sineme attıgım...
Bu baharda gözlerimi yagmura buladım.dilimde kalır iki kelime..
Söylesem duymazsın,en iyisi bende kalsın..Senden sonra kimseye önemsiz şeyleri önemliymiş gibi anlatmadım..
Senden sonra Önemli birşey yaşamadım.Dokunulmamış düşlerim vardı benim.
Kimseye söylemediğim ve kimsenin bozmasına izin vermediğim düşlerim vardı.
İçinde sen olan ama senin bile bilmediğin,dokunulmamış,kirletilmemiş,bozulmamış düşlerim vardı.
Beni bu kadar mutlu eden onlardı.Sana bakarken masallar yazardım ben,
seni dinlerken, sana dokunurken,her harfinde bir düşü saklayan masallar.
Kimse bilmezdi.
Sen bilmezdin.
Kirlenmesin diye söylemez

(alt)