Bir mektup

Bir mektup bu...
Sana yazılan diğer mektuplardan sadece biri.
Her ne kadar gönderilmediyse de hiçbiri,
yine ve son defa gözlerine düşeceğim sözlerimi.
Diğerlerine benzemeyecek bu kez yazacaklarım,seninle yaşanan anları anlatmayacağım bu kez satırlarımda.
"Senden önce"..
"Seninle"..ve
"Senden sonra"
diye ayırmayacağım zamanı.

Gidişini yazmayacak,bana kalanları,sonraları,'belki' ile başlayan umutları, 'keşke'li hayıflanmaları,karanlık geceleri,bitmez bekleyişleri,derin iç çekişleri, hüzünleri ve ağlayışları düşmeyeceğim satırların arasına...
Sana şimdi ve son defa,
hiç duymadıklarını yazacağım bu mektupta.
Çok zaman oldu sen gideli.
Kaç gün doğumu yaşandı ve kaç geceyi karşıladı yokluğun!
Kaç mevsim gördü içimin ağlayan yanı,bilmiyorum...
Üzerine yağmurlar yağdıracak kadar çok zaman oldu gidişin.
Yarayı soğutacak,acıyı azaltacak,sana herkes gibi bakmayı öğretecek kadar çok.

~Sildim seni başka kılan ismini yüreğimden!..
Dün sabah tek başıma yürürken artık aydınlığını seçebildiğim sokaklarda,
aklımdan geçenlerdi belki de beni yüreklendiren,
kalemi elime düşürüp "Yaz bunları" diyen.
İçimde avazı çıktığınca "Yeniden başla!.."
diyen bu sesi dinlemeli diyorum nicedir.
Teslim olmalı bu sese ve..
Ve yeni bir hayat yeşertmeli,geçmişi yaşamak yerine.
Bir tohum ekmeli toprağa ve
büyümesini,filizlenmesini beklemeli her yeni günde.

Bir kez daha tutunmak yaşama ve düşmelere inat bir kez daha kalkmak ayağa.
Yeni bir güne uyanıp geleceğe bakmak, ve sen dolu maziyi artık yoktan saymak.
Vazgeçtim senli geçmişten...
~Sildim bütün bekleyişleri sözlerimden!..

Artık biliyorum!
Gelsen de hiçbir şey değişmeyecek,bunca yaşanmışı silmeye yetmeyecek hiçbir dönüş.
Unutturmayacak ardımızda kalan onca zamanı ve dönsen de bir gün, bayram olmayacak eskisi gibi o günün adı.
Öyle çok şey değişti ki, öyle çok şey yitip gitti ki içlerimizden.
Her gün biraz daha yitirdik bize dair olanı,
hergün biraz daha kaybettik koruyamadık bizi birbirimize mecbur kılan o güçlü bağı.
İşte bu yüzden biliyorum artık, bu bekleyiş sonlanmalı...
~Sildim seni ümitlerimden!...

Sona geldik işte, hani o çok sevdiğim şiirin son mısraları gibi;
"Bir tek gece vardır insanın hayatında
Ömür boyu sürer nöbeti
Bu da öyleydi
İyi ol
Sağ ol
Uzak ol
Ama bir daha görme beni"

Hoşçakal uzaktaki sevgili...

Ö.S.KURŞUN