Masal Bitti!!!

Gece başlamışsa ve uyumak için acele etmiyorsa yüreğin; hala düşünecek hala yapılacak bir sürü işin ve bir sürü planın olduğunu söylüyorsa beynin; buna karşılık günün bütün yorgunluğunu, belki de hiçbir şey yapmamana rağmen sana hissettiriyorsa bedenin; konuşmak istiyorsa bir şeylere ulaşmak istiyorsa kalbin ama sadece yalnızlığın o ağır o derin sesiyse hissettiğin…

Üşüyorsan ama soğuktan değil___ Susuyorsan ama korkundan değil___ Gidiyorsan ama istediğin için değil ve arıyorsan ama bulmak için değil… Her dakika daha ağır geçiyorsa ve geçen her dakika seni daha fazla yoruyorsa… Gelecek seni güldürmüyorsa, aksine geçmiş özletiyorsa, kendini en masum anında lanetlenmişse bedenin ve yanıyorsa ateşler içinde, belki de kutuplarda yürürken ve sadece yalnızlığın sesiyse duyabildiğin…

Vazgeçmek istemediklerinin senden kaçarcasına uzaklaştığını görüyorsan ama koşamıyorsan artık, her bağırmak istediğinde düğümleniyorsa sözcükler boğazına ve canını acıtıyorsa içinde kalan her bir harf… En çok yardıma ihtiyacın olduğu anda aslında kimsenin sana yardım edemeyeceğini biliyorsan, buna rağmen medet umuyorsan sana yabancı gözlerden, yaptıkların hep yapman gerekenlerden farklı oluyorsa ve bunu anlayamıyorsan bir türlü…

Her sabah uyandığında uyumak istiyorsan, geceyi istemiyorsan…
Yalnızlığın sesini ve yine bitmeyecek bir geceyi. Buna rağmen günler hep kısalıyorsa sana inat ve geceler alay edermiş gibi üşütüyorsa seni…
Buna rağmen yanıyorsan o soğukta ve anlıyorsan kimsenin bunu bilmediğini. Özlüyorsan her geçen saniye bir önceki geceyi ve yalnızlıksa tek duyabildiğin…

Hiçbir çıkış yoksa ve yapayalnızsa bedenin. Bembeyaz duvarlar içinde, bir resim, siyah beyaz…
İçin yanıyorsa ve su içmek bile gereksiz geliyorsa, sigaranın dumanı içindeki ateşi beli ediyorsa dışarıya ama anlamıyorlarsa, söndürmeye bile çalışmıyorlarsa, sormuyorlarsa…
Yoldan geçen herkesi tanıdığını düşünüyorsan ve belki de yanında yürüyeni bile bilmiyorken selam veriyorsa herkes sana, sırf sen onları tanıdığını düşünüyorsun diye. Ve oysa tek bir yüz görüyorsan her zaman ama adını hatırlayamıyorsan bir türlü…

Uyuyamıyorsan ve katlanamıyorsan yalnızlığa…
Kendinle beraber yaşayamıyorsan yalnız kalamıyorsan…
Kendi başınayken sayfalar sıra sıra bitiyorsa; kitaplar devriliyorsa raflardan ve sen okurken dakikalar geçmiyorsa hayatından; yaşadığın bir masalsa artık ve başkalarının uyumaları için yazılmışsa bütün bunlar…

Gökten düşen üç elmadan biriysen, başkalarının mutluluğu için…
Masal bitmişse ve unutulmuşsan bir köşede;
Bir çığ gibi geliyor demektir "AYRILIK"…
Masal bitti… Kaç… Kurtar kendini…

14 Ocak 2008
Ömer Sabri KURŞUN