Dilenci….

Kalbim hasretle dolu özlem büyüyor
Aramızda aşılmaz dağlar duruyor
Kalmadı hiç sabır şu ömür bitiyor
Dilenci oldum aşkı bulamıyorum

Yoktur derdimin ne eşi ne emsali
Yeşeremedim kuru dal misali
Var mı dünyada böyle birinin hali
Aşk dilencisiyim hep sürünüyorum

Bir engel ki duruyor her an karşımda
Bir yazı ki bak yazılı şu anlımda
Bir kader ki gülemedim hiç hayatımda
Serhoş oldum ben, aşkı arıyorum…

28.06.2009
Ömer Sabri Kurşun

Cahit Sıtkı TARANCI/35 Yaş

35 Yaş

Yaş otuz beş yolun yarısı eder.
Dante gibi ortasındayız ömrün.
Delikanlı çağımızdaki cevher,
Yalvarmak, yakarmak nafile bugün,
Gözünün yaşına bakmadan gider.

Şakaklarıma kar mı yağdı, ne var
Benim mi Allah'ım bu çizgili yüz
Ya gözler altındaki mor halkalar
Neden öyle düşman görünürsünüz,
Yıllar yılı dost bildiğim aynalar

Zamanla nasıl değişiyor insan!
Hangi resmime baksam ben değilim.
Nerde o günler, o şevk, o heyecan
Bu güler yüzlü adam ben değilim;
Yalandır kaygısız olduğum yalan.

Hayâl meyâl şeylerden ilk aşkımız;
Hatırası bile yabancı gelir.
Hayata beraber başladığımız
Dostlarla da yollar ayrıldı bir bir,
Gittikçe artıyor yalnızlığımız.

Gökyüzünün başka rengi de varmış!
Geç farkettim taşın sert olduğunu.
Su insanı boğar, ateş yakarmış!
Her doğan günün bir dert olduğunu,
İnsan bu yaşa gelince anlarmış.

Ayva sarı nar kırmızı sonbahar!
Her yıl biraz daha benimsediğim.
Ne dönüp duruyor havada kuşlar
Nerden çıktı bu cenaze Ölen kim
Bu kaçıncı bahçe gördüm tarumar.

Neylersin ölüm herkesin başında,
Uyudun uyanamadın olacak.
Kimbilir nerde, nasıl, kaç yaşında
Bir namazlık saltanatın olacak,
Taht misâli o musalla taşında.

Cahit Sıtkı Tarancı

*** Hiç yorum yok:

Bab' Aziz

- Hassan, seni bekliyordum.

- Beni mi bekliyordun?
- Ölümüme şahit olman için.
- Neden ben? Ben ölümden çok korkarım.
- Bu yüzden. Annesinin karnında karanlıklar içinde yatan bir bebeğe; “Dışarıda ışıkla dolu bir dünya var. Yüksek dağlar, büyük denizler, sonsuz ovalar, çiçek dolu bahçeler, dereler, yıldızlarla dolu gökyüzü, sımsıcak güneş.... Ve sen dışarıda bunca harika şey varken burada karanlıkta kalmışsın...” dersen. Doğmamış çocuk bu harikalardan habersiz olduğu için hiçbirine inanmaz. Aynı bizim ölüm için düşündüklerimiz gibi.. Hepimiz bu yüzden korkuyoruz.
- Ama ölümde ışık olmaz. Çünkü o herşeyin sonu.
- Ölüm neden hiç başı olmayan bir şeyin sonu olsun. Hasan evladım benim düğün gecemde mutsuz olma.
- Senin düğün gecen mi?
- Evet. Sonsuzlukla düğünüm.

Bab' Aziz filminden alıntı...

Türk olmak

Türk olmak
by Cem Kefeli
28. Mart 2009 16:35

TüRK OLMAK
                               by HAWK444

Aslında çok şeydir,Türk olmak.

Türk olmak; Osmanlı'nın borcunu ödemektir.Hovarda babanın borçla yaşayan evladı gibi.

Kosova'da ve Bosna'da,Batı Trakya'da ve Makedonya'da bilmem kaç asır geçmişte kalan meselelerin hesabını vermektir.

Türk olmak; Kıbrıs'ta,Hocalı'da, Anadolu'da ve Balkanlar'da soykırımına uğrayıp, karşılığında yapmadığın soykırımıyla suçlanmaktır.

Türk olmak; faşist olmaktır, vatanına, milletine, bayrağına, tarihine sahip çıktığında.

Demokrat ve çağdaş olmaktır,vatanına, milletine, bayrağına, tarihine sövüldüğünde.

Türk olmak; lisanının Avrupa'da yasaklanmasıdır ve yine Türk olmak kendini ve derdini anlatamamaktır.

Avrupa'da hor görülmek Türk olmaktır.

Ataların birçok asır önce Viyana'yı kuşattığı için ve hoş görülmemektir tabi ki, sadece kuşatıp; Napolyon gibi bütün Viyana'yı yakmadığın için.


Türk olmak; Selanik'te Pontus Anıtı'nın, Viyana'da çiğnenen yeniçeri minberinin ve Malta'da papazın üzerine bastığı Türk bayrağı heykelinin önünden geçmektir.

Türk olmak zordur,çetindir ve eziyetlidir.Üç kıtadan dönüp,bir küçücük yarımadada misafir muamelesi görmektir.

Sayısız imparatorluk kurmak Türk olmaktır,aynı zamanda sayısız imparatorluk yıkmak da Türk olmaktır.

Türk olmak; arabaya koşulan ilk atın vatanında, ilk yazılı antlaşmanın imzalandığı yurtta, yazının bulunduğu,paranın icad edildiği her metrekaresinden bereket fışkıran bu yurtta,kalkınmak için yabancı sermaye beklemektir.

Türk olmak;Truva'dan bu yana, Sümer'den bu yana serpilerek gelse de,tarihten eski bu topraklarda, bütün zamandan damıtılarak gelen yüksek değerlerine rağmen,bir haftalık hafıza ile yaşayabilmektir.

Doğu Roma'yı da Batı Roma'yı da yıkıp, yeni Roma olan Avrupa Birliği'ne girmeye çalışmaktır Türk olmak.

Türk olmak,Mostar'da köprüdür.Kerkük'te kaledir.İstanbul'da Kızkulesi'dir. Anadolu'da buğdaydır.Çukurova'da pamuktur.Güneydoğu'da tütün,Ege'de üzüm, Karadeniz'de fındık,Trakya'da ayçiçeği.

Türk olmak;Çanakkale'de ölmektir.Çanakkale'de ölmeden önce düşmana su vermektir. Onun yaralısını sırtında kendi hastanesine taşıyabilmektir.

Düşmanın ardından rahmet okumak,kanlısından helallik almaktır.


Sabahları odana rahmet dolsun diye,camı açmaktır Türk olmak.

Kar yağdığında kayak yapmayı değil,evsizleri düşünmektir.

Balkon köşesine kuşlar için, kışın ekmek kırıntısı,yazın su koymaktır Türk olmak.

Yağmura rahmet,kara bereket diye bakmaktır.

Türk olmak;harap bir ülkede, zengin ülkelerin müstemlekeliğini reddedip,tahtadan kılıç ve ipten üzengi ile, paylaşacak ve sahiplenecek tek varlığı fakirlik olmasına rağmen,yedi düvele meydan okuyabilmektir.

Türk olmak;askere davul-zurna ile uğurlanmaktır,belki de dönmeyeceğini bilerek.

Türk olmak; annenin şehit oğlunun ardından "bir oğlum daha olsun,onu da vatan için göndereceğim" demesidir,diyebilmesidir.Babanın gözyaşını tutarak,tabutuna son kez dokunurken "Vatan sağ olsun.!!"demesidir,diyebilmesidir.

Türk olmak;"Türk çayında radyasyon olmaz."yalanları ile,"Gusül abdesti alana AIDS bulaşmaz"dolanları ile yaşamaktır.

Her hükümetin enkaz devraldığı,ama asla ardında enkaz bırakmadığı ülkede olmaktır.


Türk olmak;ecdadın yaşadığı kıtlıktan dolayı,çayın yanında gelen şekerden fazla olanı garsona geri vermektir.

Aynı nedenle Türk olmak, yemeği ziyan etmekten korkmaktır.

Göz hakkına,diş kirasına saygıdır Türk olmak.

Türk olmak;evindeki bir kap aşın yarısını tanrı misafirine vermektir.

Kendi yerde,misafiri döşekte yatırmaktır Türk olmak.

Türk olmak;milli maçta ağlamaktır.Ayhan Işık'a,Belgin Doruk'a aşık olmaktır.

Türk olmak;aşkını ölesiye sevmektir.Aşkı için ölmektir,öldürmektir.Sevdiceğinin elini bir kere bile tutamadan,toprağa girmektir.

En güzel aşk şiirlerini yüreğinde,yüreğinin derinlerinde hissedebilmektir.Eşkıyaya türkü yakmaktır,Türk olmak.

Milletine sövmektir,ama başkasına sövdürmemektir,Türk olmak.


Türk olmak;Yunus'u bilmektir.Aşık Veysel'i sevmektir.Mevlana'yı,Hacı Bektaş-ı Veli'yi ve Hoca Yesevî'yi-tek bir satırını bile okumasa da-yüreğinde taşımaktır.

Türk olmak;saz çaldığında,ney üflendiğinde,kös dövüldüğünde,kaval çaldığında, yüreğinin derinlerinde bir sızı sezmektir,bir de Yemen Türküsü'nde...

Sana verdiklerine "nasip",vermediklerine "kısmet" demektir.Her işin hayırlısına inanmaktır ve ağlamamak için çok gülmekten çekinmektir Türk olmak.

Türk olmak;Asya'da batılı,Avrupa'da doğulu diye tepki görmektir.Irk sözünü bilmeden yaşamak,yaradılanı Yaradan'dan ötürü sevebilmektir, sevmektir.

Magazin programları ile dizilerin arasına sıkışsa da,silkinip üzerindeki ölü toprağını atabilmektir Türk olmak.

Türk olmak; mahalle maçı için aynı saatte,on kişi bile buluşamazken buluşamazken, milyon kişinin bir araya gelmesidir.

Tavla oynarken bile kavga ederken,milyon kişinin kavga etmeden gösteri yapabilmesidir Türk olmak.

Türk olmak;buhran zamanında Arjantin'de de mağazalar yağmalanırken,daha ağır buhranda sıraya girerek sorumlusuna en ağır cezayı tek bir cam kırmadan sandıkta kesmektir.

Türk olmak;en zayıf gününde bile dünyaya meydan okumak,en dertli gününde bile her ufunetin bir şafakta biteceğini bilerek tevekkül göstermektir.


Zor iştir Türk olmak.

Türk olmak;Anadolu'da her düşen yağmur damlasına hamdetmek,her çıkan başak için şükretmektir.

Türk olmak;medeniyetler mozağiği Anadolu'da dik durabilmek ve büyük önder Atatürk'ün kurduğu cumhuriyeti ilelebet payidar kılıp, Ne Mutlu Türk'üm diyebilmektir...

Kıvanç Galip Över

One Minutes/Davos

Levent Kırca'dan - One Minutes :)
by Cem Kefeli
3. Haziran 2009 03:34

Olacak O Kadar | Tayip Erdoğan Davos
Skeci İzle Video

by mufitheper

Gel artık....

GEL ARKADAŞIM ARTIK SENİ ÖZLEDİK

Yağmur yağıyor.Bilirsin ben yağmuru çok severim.Seni sevdiğim gibi çok.Ama yağmur,içinde sen olunca oluyor.Sen hayallerimi,duygularımı,dünyamı oluşturunca bu yağmurun,şu iki gözümün bir anlamı kalıyor.Yoksa dünya dönüyormuş,ben görüyormuşum banane...Sen olmayınca,seni hissetmeyince hücrelerimde kalmıyor bir anlamı yaşamanın.Yaşamak bile senle güzel çünkü,benim dünyam da.

Şimdi yağmur yağıyor.Nasıl derler bardaktan boşalırcasına yapıyor.Biri sanki tüm pişmanlıkları,tüm keşkeleri,özlemleri ve hissettiği bu yoğun sevgisi yüzünden hıçkıra hıçkıra ağlıyor.Birileri ağlarken sen geliyorsun aklıma.Bu yağmur damlaları senin sanki.Sen benden uzakta bir köşeye sığınıp ağlıyorsun gibi.Ağlama,ağlamak yakışmaz sana.Gözlerin acır,daha ötesi yüreğindeki bütünlük bozulur, paramparça olursun.Ağlama iki gözüm.Zamanı çok geçirdik belki vaktinden ama sen gene de ağlama.Çünkü ben sana kıyamam.Bu yürek,o yeşilliklerin buğulandığını,hüzünlendiğini görürse dayanamaz.Kırılır,dağılır,bin parçaya bölünür.Belki dayanamaz,ölür.Çünkü bu yürek seni çok sevdi.Senin bildiğinden,gördüğünden çok ama çok daha fazla.

Yağmur yağıyor ama sert,hırçın duygularla.Şimşekler çaktırıyor içinde.Sesleri yükseliyor.Ben korkuyorum.Şimşekten,can çekişirmişcesine bağıran şu gökyüzünden çok korkuyorum.Ama yalnızım.Korktuğum,ağladığım,yaşantımın tam ortasında duran seni benden aldıkları,seni gittiğin için.Ve işte tam bu sıralarda bir şimşek düşüyor önüme.Ben korkuyorum.Çünkü sen,her anımda beni varolmaya yeminler edip arkasından yanımda olacağın sözlerinden sonra,olmadığını bu seslerle başbaşa yapayalnız kaldığımı görmek,yokluğuna hiç dayanamayacak bir durumdayken alışmaya çalışmak,olması gerektiğinden çok daha fazla korkutuyor beni.
Bu korkularda yanımdasın sanmıştım.
Ama gerçek buymuş,ben bir mayın tarlasında tek başındaymışım.

Yağmur duruyor.Ama ben sen gittikten,sen bittikten sonra hiç durmadım.Hep koştum,varabileceğim gidebileceğim en uzak yere.Ne yollar görmüş olsam da,ben hala yakınım sana.Dokunsam değecekmişim gibi.Dokunsan değecekmişsin gibi.Ama dokunma,yapma!

Beni o yağmurlarda ağladım için de suçlama.Sen öğrettin bana ağlamayı ve sonrasında kendi gözyaşlarını kendin silebilmeyi.Kimin için,ne için ağlamış olsan da.Bu yüzden hakkın yok beni suçlamaya.Ben sana ağlatmayı öğretmediğim için çıkabiliyor ağzımdan bu kelime.

Ağlama!

Sana öğrettiğim tek şey,sevmekti.Doyasıya,hiç bitiremediğim, hep devam etmesini istediğim bir sevginin sende olmasını,onu kollayabilmeni öğrettim sana.Şimdi baktığımda geriye sen sevmeyi öğrenmişsinde koruyamamışsın be gözüm.Başaramamışsın.Canın sağ olsun.

Yağmur artık terk etti beni,bu şehri.Bizden çok uzağa bambaşka düşlere gitti.Bana bıraktığı tek şey, her gün daha da artan,daha da yükselen seslerdi kulağımdaki.Ve sanırım artık canımı yakan tek şey onlardı.

Anladınmı benim herşeyim.

Anladınmı uğruna öleceğime söz verdiğim.

Anladınmı nasıl seviyorum seni?

Anlamadın anlamayacaksın.

Bir gün göreceğim tekrar bu yağmurları.Bir şimşek düşecek belki tekrarsan önüme.Onlardan,her şeyden önce gitmiş de,bırakmış da olsan bir hayatı geri de son kez bilmeni isterim.Son kez bunu benim ağzımdan duyman isterim.Kulaklarını,gözlerini iyi aç bir daha benden duyamayacaksın çünkü.Zaman ilerlese de eylüllere doğru ben her gelecek,her geçmiş ve şimdi yaşadığım eylül de bağıracağım gökyüzüne:


Ne yazsam ne söylesem yinede anlatamaz bendeki değerini!...

Ne yapsam sevgimi göstermeye az gelir..

Seninle yaşamak icin ihtiyacım olan nefesim,seni sevmek icin ihtiyacım olan kalbim,hayatın tüm güzelliklerini "Seninle" görebilmek icin ihtiyacım olan gözlerim..

Kısacası herbir şeyimsin!

Ötesi yok bunun mucizem!
İyiki Varsın!...
''belki'' dünyasında...
''keşke''kokan havayı solurken...
''iyi ki'' dediğim tek nefesimsin...
*

(a)