Her şey sende gizli...

Yerin seni çektiği kadar ağırsın
Kanatların çırpındığı kadar hafif..

Kalbinin attığı kadar canlısın
Gözlerinin uzağı gördüğü kadar genç...

Sevdiklerin kadar iyisin
Nefret ettiklerin kadar kötü..

Ne renk olursa olsun kaşın gözün
Karşındakinin gördüğüdür rengin..

Yaşadıklarını kar sayma:
Yaşadığın kadar yakınsın sonuna;

Ne kadar yaşarsan yaşa,
Sevdiğin kadardır ömrün..

Gülebildiğin kadar mutlusun
Üzülme bil ki ağladığın kadar güleceksin

Sakın bitti sanma her şeyi,
Sevdiğin kadar sevileceksin.

Güneşin doğuşundadır doğanın sana verdiği değer
Ve karşındakine değer verdiğin kadar insansın

Bir gün yalan söyleyeceksen eğer
Bırak karşındaki sana güvendiği kadar inansın.

Ay ışığındadır sevgiliye duyulan hasret
Ve sevgiline hasret kaldığın kadar ona yakınsın

Unutma yağmurun yağdığı kadar ıslaksın
Güneşin seni ısıttığı kadar sıcak.

Kendini yalnız hissetiğin kadar yalnızsın
Ve güçlü hissettiğin kadar güçlü.

Kendini güzel hissettiğin kadar güzelsin..
İşte budur hayat!

İşte budur yaşamak bunu hatırladığın kadar yaşarsın
Bunu unuttuğunda aldığın her nefes kadar üşürsün
Ve karşındakini unuttuğun kadar çabuk unutulursun

Çiçek sulandığı kadar güzeldir
Kuşlar ötebildiği kadar sevimli
Bebek ağladığı kadar bebektir

Ve herşeyi öğrendiğin kadar bilirsin bunu da öğren,
Sevdiğin kadar sevilirsin...

Can Yücel

BİTSİN ARTIK GİDİŞLERİN...!

Sonu gelsin artık  bitsin gidişlerin

Ne zaman vuslat olucak gelişlerin

Senin özlemini ta yüreğime işlerim

Sonu gelsin bitsin artık gidişlerin

Dur artık ey sevgili kal burda

Bensiz üzülür,yapamazsın orda

Koyma beni yalnızlıkta darda

Sonu gelsin bitsin artık gidişlerin

Sengiz gülü,gülüstanı neyleyim

Sensiz gönlümü neyle,nasıl eyliyim

Bir haber yolla iyi olduğun biliyim

Sonu gelsin bitsin artık gidişlerin

Biliyorum istemezsin gitmeyi

Beni yalnızlık kuyusuna itmeyi

Sende istemezsin özlemle bitmeyi

Sonu gelsin bitsin artık gidişlerin

Selametle ey yar yolun açık olsun

Kuşlar götürsün yare selam olsun

Yar burda özlemle yandığımı bilsin

Sonu gelsin bitsin artık gidişlerin

Nasıl geçicek sensiz bunca gün

Bu gidişin inşallah olsun son

Sevdiğim unutma beni tez dön

Sonu gelsin bitsin artık  gidişlerin

Hayalin yanımda avunurum ben

Özlem türküsü söyler dövünürüm ben

Dönünce güllerim açar sevinirim ben

Sonu gelsin bitsin artık  gidişlerin

Derdim sen,tasa sen,sevgi,aşk sen

Dayanırım bağrıma basarım taş ben

Sen yoksan günlerim hazan hepten

Sonu gelsin  bitsin artık gidişlerin

Gün saymak çok zor geçmez zaman

Aklın,fikrin yardaysa bir de heran

Hüzün basar beni gittiğinde herdem

Sonu gelsin artık bitsin gidişlerin

Bitsin vuslat olsun bana gelişlerin

Ö.S.KURŞUN

Bulut ve Dağ

Çevresinin en büyük yükseltisiydi,ayaklarının dibinde ovalar,başı bulutlardaydı. Ardında ne saklanmışlıkları barındırdı,mevsimlere inat ne yeşillere umut verdi, tenhalıklarında ne gizler sakladı.

Güçtü…
Kimileri ona yaslandı,kimileri onda birikti doldu,aktı,onun yamaçlarında barınıp, onda doyup,ondan iniyorum diyerek hükmetti.

Zordu…
Geçit vermedi sevdalara,o izin vermedikçe geçilemedi.

Birçok kişide karmaşık duygular uyandırdı.Ona ulaşmak isteyenlere görüntüsünün azameti,hoyratlığı ile ürküntü,alışılmazlığıyla yılgınlık verdi.Buna rağmen,kendine has özel değerleriyle,karşı gücü içinde barındırmayı da bildi.Onun tarafından kabullenilmek güç,zorlu ve acımasız olmasına rağmen,karşı konulmaz çekiciliği hep çekti.

Yüksekliğine imrenildi,gizleri merak edildi,cazibesi kıskanıldı,yumuşak bir şeyler söylenmesi beklendiğinde kükredi,kükremesinden korkuldu,irkildi,anlaşılmazdı, çelişkileri çözülemedi.

Ay onu karartamadı,güneş eritemedi,yıldızlar onu kendilerine sevdalı sandılar.

Yere sevdalıydı,yerden koparılmıştı,paramparça edilerek,sevdasının acısı yüreğinde hep acıdı.

0, kavrukluğunu serin yamaçlarda sustururken hep uzaklara baktı.

Yalnızdı, sesini başındaki dumanlarda sustu…

Ve kurak bir gün,kendi kuraklığının içinde kavrulan,birçok yaşanmışlığın başkalarını serinleten ferahlığını gizlerinde saklayan gözleri nemli yağmur ansızın çıkageldi.

Havası soğumuştu,en yükseklerde hapsedilmişliğinden kaçıp,yorgun,bitkin,aç özlemlerle.

Ona zulmeden buluttan kopup gelmişti,korkuyordu,duyuramadığı hayalleri,arzularıyla, yalnızlığıyla dağın bir yanına gizlendi.Üşüyordu.

Gözlerindeki nemi,kirpiklerinin gölgesine saklamıştı…

Dağ onu fark etti,sevecen,yumuşaktı,yağmurun ellerini tuttu,usul usul konuştu,‘ anlat’dedi.Sesi kükremiyordu,‘ Heybetinde donduk’diyenlere inat sıcacıktı,öfkesinde kaybolmuşlar görseler şaşarlardı öyle sakindi.

‘Korkuyorum,’dedi yağmur,‘elimi tutan ellerden korkuyorum.’

Güldü dağ,‘Deli,’dedi yağmura,‘neden korkuyorsun ki!’‘ Terk edilmekten’dedi yağmur.

Sarıldı dağ,saçlarını kokladı yağmurun,içine çekti kokusunu derin derin, gözlerindeki nemi öptü.Sarıldı,sıcacıktı.

‘Sana şiirler okumak,sana şiirler yazmak isterdim!’dedi dağ ona…

Bulut, yağmurun gittiğini fark edince,onsuz olamam diye düşündü,yasa girdi,karalar giyinip ardına saklandığı aydınlıktan çıktı,dağın üzerine geldi.Dağın parlak aydınlıklarına gölge düştü,her yer karardı.Yağmur korktu,‘ Korkma,’dedi yağmura dağ, ‘korkma,bak ben korkuyor muyum,yenilmezim,aşılmazım,güçlüyüm,sen de olabilirsin, başarabilirsin!’dedi ve her şeyi dedi,‘ Biz’ demedi,‘ Birlikte‘demedi,‘ İkimiz’ demedi,‘ Hep’demedi.

Asırlardır süregelen,aynı paylaşımların doğruluğuna inanan katı kuralcılık iddiası, nedeni başka güçler tarafından yazılmış ihtiyaçları,yalanına inandığı kendi gerçeklerinin savunusuyla bulut,yağmura başka dağları anlattı,beklentileri anlattı, ‘Ovalarda senin için yakılan ağıtları duymuyor musun,kanatlarım ferahlığını özledi. ‘dedi,vermeyi anlattı,‘ Bencil olma.’dedi.Gözlerindeki hüzünlü neme hiç aldırmadan, ufukları gösterdi bulut,‘ Senin yerin orada,’dedi,‘birlikte gideceğiz.’

Yağmur,tüm acısı gözlerinde,tüm hüznü gözlerinde, hasretleri,özlemleri,hayalleri, umutları,tüm sevdası gözlerinde,kirpiklerini kaldırıp dağa baktı,‘ Benim için,bir aşk şiiri yazar mısın!..’dedi…

Kimsenin gözyaşı olmadım ki ben!

Yalnızken

Bir pencereden bakarken

Güneşin batışına yakın

Gülce`yi okuyordu bir şair

En çok bana yakın:

... uçurumun kenarındayım hızır

gülce bir davet

mecaz değil

maraz değil

gülce bir afet

peri değil

huri değil

gülce bir beyaz zehir

gülce en vahim haz

buram buram zehir

yâr gözünde infaz ...

derken

bu kötü yerde

bir çay içmek için indiğim bahçede

bir başka şair

"Kimsenin gözyaşı olmadım ki ben"

derken hemde ağlayarak

gözlerim doluyor da

"Yâr gözünde infazlarım" aklıma geliyor

ve ben kendime diyemiyorum

kimsenin gözyaşı olmadım diye

evet o gözlerde o yaşlar bendim , hemde nasıl çok ...

Evet "Gülce" evet aynen öyle:

....

uçurumun kenarındayım hızır

bir gamzelik rüzgar yetecek

ha itti beni ha itecek

uçurumun kenarındayım hızır ....

Anne'si

Gün çoktan düşmüş karşı tepeye

Annenin yüreği çocuğun üstünde

Çocuk ise çorapların içinde

Üşümen geçti mi yavrum?

Güreşte Yenilmek İsterdim

Babama atfen...


Annem dikiş dikerdi gece boyunca
Ben, biten makaraları alırdım bir,bir

Bir arabam olurdu, küflü telden
Sevinçler yüreğimde coşar,koşardım

Tam bir çocuk olurdum çocukken
Duvardaki saati sevmezdim bu yüzden

Babamın saat cebine ise bayılırdım
Büyüyünce,benimde olacak derdim

Babam başımı okşar koçum derdi
Benimle güreş tutar, bilerek yenilirdi

Yenen, hep ben olurdum babamı aslında
Çocukluk işte,yeniyordum nasıl oluyorsa

Anacığım, şimdi sağ olsaydı babacığım
Her güreşte yenilmek olurdu tek amacım