Kendi yanlışlarım...

Hayatta hiçbir şey beklediğim gibi olmadı.Ne hayallerim gerçekleşti,
ne de beklediğim şeyleri hayal edebildim.Her zaman kaybeden ben oldum.
Çaresizliğin içinde her an kayboldum...
Artık tutunacak hiçbir şeyim kalmadı.Ne sevdiklerim,ne nefret ettiklerim.
Herkesi kaybettim.
Artık hayatta kimsem kalmadı.
Hep bekledim,hep sabrettim;belki,belki bir gün düzelir diye,hep umut ettim.
Geride sadece gerçekleşmeyen hayaller kaldı.
Umut ettim; belki hayallerim gerçekleşir diye,ama olmadı.
Bir türlü yapamadım.
Akılsızca,düşüncesizce kendi doğrularımın peşinden koştum.
Uçurumun kenarına getirdi doğrularım beni.
Yanlış yolda olduğumu bilerek gittim uçurumun kenarına kadar.
Şimdi ne olacaktı ne yapacaktım.
Yanlış yaptığımı bile bile,uçurumun kenarından dünyaya son bir kez bakmak, herkesçe güzel olan dünyaya,herkesin umutlarının gerçekleşeceğine inandığı
dünyaya gözlerimi kapamak istedim.
Geride hiçbir şeyi düşünmeden atmak istedim kendimi o uçurumdan.
Ama yapamadım...
Bir kez daha yanlış yapmayı göze alamadım.Bu kez kendi doğrularımın peşinden gitmeyecektim.İstemeyerekte olsa dünyaya gözlerimi yeniden açmak zorunda kaldım.
Bu sefer,umutlarımın beni yarı yolda bırakacağına inanmak istemeyerek atmadım kendimi.
Şimdi dünyada olmamın tek sebebi kendi yanlışlarım...!!!

Ö.S.KURŞUN

Küresel ısınma, tropikal fırtınaları artırıyor.

Küresel ısınmanın, tropikal fırtınaların artmasına neden olduğu bildirildi.

Amerikan Havacılık ve Uzay Kurumu (NASA) Jet Motorları Geliştirme Merkezi'nden (Jet Propulsion Laboratory) Hartmut Aumann ve ekibi, 5 yıl boyunca tropikal bulutları inceledi.

ÇOK NET BİR BAĞ VAR

Araştırmacılar, bu bulutlar ve okyanuslardaki tropikal bölgelerin ortalama sıcaklığının mevsimsel değişimi arasında çok net bir bağlantı olduğunu belirlediler.

1 DERECE ISI ARTIŞI YÜZDE 45 FAZLA BULUT DEMEK

1 derecelik artışta yüksekteki bulut sayısının yüzde 45 arttığına dikkati çeken araştırmacılar, sıcaklığın her 10 yılda 0.13 derece arttığı gözönüne alındığında, tropikal fırtınaların 10 yılda yüzde 6 artmasının beklendiğini vurguladılar.

Yazma...

yazma..
çünkü yazdığın her satırda,
kalbimi bir kez daha yerinden söküp götürüyor
hasretle közlenmiş kelimelerin..
yüreğimi parçalıyor, dağlıyor özlemin..
aklımdan ve gözlerimin önünden
bir an dahi çıkmayan ve beynimi
çıldırasıya meşgul eden hayalin
dahada çakılıyor gözbebeklerimin tam ortasına..

Oysa ben aldığım her nefeste ,
yüreğimin en derinlerine saplanan
yokluğunun hançeriyle kanayan yaralarımı
bastırmaya çalışıyorum kelimelerimle..
Ve sen diyorsun ki?
YAZMA !
KELİMELERİNLE VURMA BENİ !
Yazmazsam nasıl anlatabilirim,
Bir karabasan gibi üzerime çökmüş sensiz geceleri?
Varlığınla içimde yeşerttiğin çiçek bahçelerini?
Gökkuşağında yer almayan hayatın tüm renklerini ...

Yazma diyorsun bana, söyle,
yazmazsam nasıl anlatacağım
yüreğime sığdıramadığım bu coşkuyu, sevgiyi?
Yazma diyorsun bana...
yazma..
çünkü yazdığın her satırda
kalbimi bir kez daha yerinden söküp götürüyor
hasretle közlenmiş kelimelerin..
Ya benim kalbim?
Sen kalbimi , beni ilk sevdiğini söylediğinde söktün..
O gün bugün sende atıyor kalbim!..

Ö.S.KURŞUN

Eskidendi çok eskiden...

Hani erken inerdi karanlık,
Hani yağmur yagardı inceden,
Hani okuldan, işten dönerken,
Işiklar yanardı evlerde,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani ay herkese gülümserken,
Mevsimler kimseyi dinlemezken,
Hani çocuklar gibi zaman nedir bilmezken,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani hepimiz arkadaşken,
Hani oyunlar tükenmemişken,
Henüz kimse bize ihanet etmemiş,
Biz kimseyi aldatmamışken,
Eskidendi, çok eskiden.

Hani şarkılar bizi bu kadar incitmezken,
Hani körkütük sarhoşken gençligimizden,
Daha biz kimseye küsmemiş,
Daha kimse ölmemişken,
Eskidendi, çok eskiden.

Şimdi ay usul, yildizlar eski
Hatiralar gökyüzü gibi gitmiyor üstümüzden
Geçen geçti,
Geceyi söndür kalbim
Geceler de gençlik gibi eskidendi
Şimdi uykusuzluk vakti.

Ö.S.KURŞUN

Öyle bir hayat...

Öyle bir hayat yaşıyorum ki,
Cenneti de gördüm, cehennemi de
Öyle bir aşk yaşadım ki,
Tutkuyu da gördüm, pes etmeyi de
Bazıları seyrederken hayatı en önden,
Kendime bir sahne buldum oynadım.
Öyle bir rol vermişler ki,
Okudum okudum anlamadım.
Kendi kendime konuştum bazen evimde,
Hem kızdım hem güldüm halime,

Sonra dedim ki; “Söz ver kendine;
Denizleri seviyorsan, dalgaları da seveceksin,
Sevilmek istiyorsan, önce sevmeyi bileceksin,
Uçmayı seviyorsan, düşmeyi de bileceksin.
Korkarak yaşıyorsan, yalnızca hayatı seyredersin.”

Öyle bir hayat yaşadım ki, son yolculukları erken tanıdım.
Öyle çok değerliymiş ki zaman,
Hep acele etmem bundan, anladım...

Gün batımı

akşam ezanının mahzunluğunda
batar güneş göğü boyayıp turuncuya
fısıldar adın dudağımın çatlağında
ellerimden kayıp gider zaman
gün yüzünü dönmüştür geceye
bürünür şehir bir garip sessizliğe
sonunu getiremediğim ıslık ağzımda
birbirine karışır mazi ve ati gurupta
kızıllığından bulutların vakit sarhoştur
cızırtılı çalar radyoda kürdili hicazkar
yorar beni sensizlik içimi acıtmaya başlar
yüreğimizle yazmıştık hikayemizi akşamlara
anlatıyor işte dinleyenlere her gün batımında.

Abdullah Abalı