Şimdi bir ilki yapacağım ve sakladığım kumbaramı. İlk kez, açacağım bugün ve başlayacağım saymaya. Bir iki üç… Saydım, bir avuçtu umutlarım… Zaman içinde hayatla yoğrulmuştum Yenilgilerle yenmeyi öğrendim... Taze umutlarımla sıcak ekmekler ummuştum ki kırıntılarla yetinmeyi öğrendim...
Mutluluğa ayarlı, tebessüme kurulmuştum ki gözyaşlarıyla sevinmeyi öğrendim...
Dallarımda umutlar yeşermişti hep, Gönül bahçemde umuttan güller açmıştı...
Gecemin ardına umut doğmuştu. Ve aslında, Kaldırımları ıslatan da, bulutların umudu olmuştu. Kilitlenen kapılar ardında kalmıştım hep, umuttan anahtarlar yapmıştım kendime... Sürgün sevdalar arasında savrulmuştum hep umudu sürmüştüm ağlayan gözlerime…
Gökyüzünün maviliğiyle renklenmişti hayatım Geceme dökülmüştü münzevi yıldızlar... Hayat aynasında yansımıştı anılarım Bir yol olmuştu önümde, yorgun zamanlar...
Zaman içinde bir başka zamandaydım…
Karanlık gecenin umut ışığındaydım...
Zamandı gece, mekândı gece…
Suskun yüreğime yağandı gece... "Açtım yine perdelerimi; umutlar girsin diye içeri..."
Karanlıktan kurtulmanın tek şansıydı perdeleri açmak zamana karşı…
Yine kaldık baş başa… Sevgiler yarım, duygular karmaşa...
Umut döksem kucağına aydınlanır mısın?
Neler gizlediğini bana da anlatır mısın?
Sahte sevdalar kıyıma vurmuş neye yarar!
Kalbim, kendi kadar büyük olan sevdayı arar!..
Ve gece, Bak son kez gözlerime...
Benimde duygularımı gizle...
Sus...
Kimsenin bilmediği umutlarımı izle saklamadım ilk kez.
Açtım bugün kumbaramı...
Saydım…
Bir avuçtu umutlarım...
Umutlarım küllerin arasından var oldu. Bir avuçtu bir dünya oldu. Perdelerim hep yeni umutlar için açıldı dünyaya barışın kollarına kardeşliğin doyulmaz sıcaklığına…
İşte seslendim geceye, yorgun sabahların arkasından... Hüzne yordum suskun kelimeleri...
Öğrendim, ağlasam da umutla tebessüm etmeyi...
Şimdi ise, Her kötü gidişin ardından, her güneşin ardından, dökülür yüreğime bir avuç olan umutlarım…
Ben bağırmışım ne olmuş ki içimdeki çığlıklar duyulmadıkça, şimdi avucumda umutlarım, gözlerimde bir hayal, yürüyorum dura kalka…
Biliyorum koşsam da bir şey değişmeyecek çünkü umutlar yeri gelmeden yenilenmeyecek…
Umut... Nasıl da güzelleştirir düşünceyi. Nasıl da insanı "insan" yapar… Kalbimin en ücra köşelerini ısıtan o güneş belki de...
Umut varsa sevgide vardır, sevgi varsa umut da doğar…
24 Eylül 2012
Ömer Sabri Kurşun
![https://kursunsabriomer.blogspot.com[diploma.gif]](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi9Y1eFbrcS-83J670vDOxLZSnGJLnoBEkSFe3yZPEqdlbBYfFlOokeNeoFFPVLG9io5QxlJMe3wMLt5jHFmxLAOK1oEzObtWZgMsmRvpahdklm5ZymoQgBBh01ifewzUIVdiRGvPpzUwwY/s1600/diploma.gif)
